Róża Luksemburg

Weronika Kostyrko
9 /10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Róża Luksemburg
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
9 /10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów

Opis

Róża Luksemburg jest po Marii Skłodowskiej-Curie najbardziej znaną na świecie Polką. Ikoną pacyfizmu, internacjonalizmu i demokratycznego socjalizmu. W Polsce niemal każdy kojarzy jej nazwisko, ale niewielu wie, kim była naprawdę. Jej biografia była traktowana instrumentalnie i zakłamywana. Trzeba ją więc opowiedzieć na nowo.

Ostatnie lata XIX wieku. Po studiach w Zurychu Róża przeprowadza się do Berlina, gdzie bije serce ówczesnej socjaldemokracji. Jest młodą kobietą, Żydówką i osobą z niepełnosprawnością. Ale już kilka lat później stanie się jedną z głównych postaci największej na świecie partii socjalistycznej. Wszechstronnie wykształcona i uzdolniona retorycznie, nie obawia się krytykować tych, którzy wygodnie rozparli się w fotelach działaczy partyjnych i związkowych i nie dążą do rewolucyjnej zmiany.

Z burzliwej biografii Róży wyłania się portret osoby „myślącej w poprzek”, która nie pasowała ani do tradycyjnej żydowskiej rodziny, ani do ról społecznych wyznaczanych ówcześnie kobietom, ani do sztywnych ram ideologii. Która przekraczała wszelkie bariery w dążeniu do emancypacji, i dążyła do zniesienia tych barier dla innych. Cała jej działalność wynikała z głęboko zakorzenionego poczucia sprawiedliwości, z wyczulenia na wszelkie formy opresji, dyskryminacji, wyzysku, na cudze cierpienie – nie tylko ludzkie, ale i zwierzęce. Jej otwartość sięgała szerzej, znajdując odzwierciedlenie we wrażliwości na sztukę i przyrodę oraz długoletnich, zażyłych relacjach z przyjaciółmi, ukochanymi i współpracownikami, ważnymi bohaterami tej historii.

W życiu Róży jest wszystko, czego można oczekiwać od porywającej opowieści: szlachetne pobudki i czarne charaktery, konflikt i wspólna sprawa, wielka historia, miłość i śmierć – i tajemnica.

Data wydania: 2024-11-13
ISBN: 978-83-68226-71-3, 9788368226713
Wydawnictwo: Marginesy
Kategoria: Biografia
Stron: 592
dodana przez: Vernau

Autor

Weronika Kostyrko
Urodzona w 1962 roku w Polsce
Weronika Kostyrko – dziennikarka i pisarka. Studiowała germanistykę, niderlandystykę oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od roku 1991 związana z „Gazetą Wyborczą”, dla której przez dwadzieścia lat pracowała jako redaktorka, reporterka...

Pozostałe książki:

Róża Luksemburg Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej
Wszystkie książki Weronika Kostyrko

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Książka Róża Luksemburg nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?
️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@karbonariusz8
2025-02-11
9 /10
Przeczytane

Przylgnęło do niej określenie "przeciwniczka niepodległości Polski". To najgorsze, co można w Polsce o kimś powiedzieć! (...). Wynika to z niezrozumienia, do którego odnoszę się w książce. Róża była przeciwniczką wszelkich ruchów i państw narodowych, które na przełomie wieków formowały się w Europie. Sprzeciwiała się dążeniom PPS-u do wciągnięcia robotników w walkę o odrodzenie państwa polskiego. Wielokrotnie pisała o tym, że żadne państwo narodowe nie spełni oczekiwań ludzi pracy, bo do rozwiązania ich problemów konieczna jest światowa rewolucja. Tam samo była przeciwna syjonizmowi, bo uznawała go za kolejny nacjonalizm, a nacjonalizmy prowadzą do wojen. (...) A Róża była wielką miłośniczką polskości. (...) Ona urodziła się w żydowskiej rodzinie i większość życia spędziła w Niemczech, ale tylko o Polakach mówiła "mój naród" i tylko polskim "mój język.



Wypędzona z pamięci. O Róży Luksemburg, "Miasteczko Poznań. Pismo Społeczno-Kulturalne, 4/2024, s. 150-151.

× 11 | link |
@LiterAnka
2025-01-03
9 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

Nie wiadomo, czy Róża przeżyła dwa ciosy kolbą karabinu w głowę. Niejaka Paulina Baumgartner zeznała, że „posadzono ją na tylnym siedzeniu. Krew płynęła z jej ust i nosa”. Na pytanie, jak przenoszono ofiarę, Baumgartner sprostowała: „Nie, ją zawleczono. Nie mogła sama iść, jeszcze dzisiaj mam to przed oczami. Wleczono ją za jedną rękę”. Potem wszyscy widzieli, jak Edwin von Rzewuski bił pięścią w bezwładne ciało. Dowodzący eskortą porucznik Vogel chciał mieć jednak pewność. Kiedy auto skręciło w alejkę Tiergarten, Vogel wychylił się do tyłu odbezpieczył pistolet i przyłożył go do bezwładnej głowy. Pistolet się zaciął. Wtedy Vogel się cofnął, zdjął płaszcz, po czym przyłożył jeszcze raz. O dwudziestej trzeciej czterdzieści pięć ludzie zebrani przy wejściu do hotelu usłyszeli strzał. Samochód przez cały czas jechał; na ciało , „a szczególnie na głowę, zaciągnięto koc”.
Dodaj cytat
© 2007 - 2025 nakanapie.pl