Przystań lepszego jutra

“Chciałabym krzyczeć do utraty głosu. Chciałabym uderzać w coś dopóki nie opadłabym z sił. Chciałabym wykończyć się fizycznie, byle tylko bolało bardziej od duszy. ”

“Zrozumiałam, że dom nie jest miejscem. Dom to ludzie, przy których czujemy się bezpiecznie. Którzy wesprą nas w każdej chwili i nie zostawią na polu bitwy. Którzy będą z tobą walczyć nawet bez broni. Którzy założą ci okulary pływackie, żebyś nie płakała od cebuli; zrobią maraton Harry'ego Pottera i będzie ich interesowało twoje samopoczucie; będą z tobą tańczyć i pozwolą być sobą; zetną włosy dla chorego chłopca i staną przed twoją pijaną mamą, byś ty nie musiał się z nią mierzyć. By oszczędzić ci cierpienia.”

“Wanda kiedyś mi powiedziała, że nie zrozumiesz drugiego człowieka, dopóki nie włożysz jego butów, a przecież nie da się wrócić do miejsca, w którym się zaczęło, i odtworzyć tej drogi. Przecież obuwie jest już zniszczone, a noga, choć rozmiarem podobna, różni się od nogi jego właściciela. Ta podróż nigdy nie będzie taka sama, bo życie jest jak rzeka. Ilekroć wejdziemy do niej, będzie inna, bo ta woda, w której byliśmy, odpłynęła. ”

“(...) nie możemy wybrać, z kim połączy nas pokrewieństwo, ale możemy zdecydować, kto będzie naszą rodziną.”

“Zapamiętaj tylko, że przed uczuciem nie da się uciec. Gdziekolwiek będziesz, ono w końcu cię odnajdzie. Możesz zaprzeczać, wyrzekać się tego, ale ja wiem.”