Prom do Kopenhagi

Już od jakiegoś czasu chciałam sięgnąć po książkę Pani Krystyny Mirek i traf chciał, że wpadła w moje ręce debiutancka powieść autorki - "Prom do Kopenhagi". Bardzo się cieszę, że lektura okazała się niepospolita, a dzięki temu bardziej interesująca.

Rzecz dzieje się w małej górskiej miejscowości i dotyczy dwóch rodzin, gdzieś w tle kryje się mezalians oraz miłość dwojga głównych bohaterów. Weronika Kościelniak jest tą bogatszą i piękną, choć o przeszłości jej rodziny krążą po okolicy różne niechlubne pogłoski. Dziewczynę wychowuje ojciec traktując córkę chłodno i z dystansem, przez co Weronika czuje się samotna i opuszczona, nie ma przyjaciół, ani bliskich. Konrad Jastrzębski pochodzi z biednej, wielodzietnej rodziny, o którą przez całe życie musi się troszczyć w zastępstwie ojca alkoholika. Pomaga matce w utrzymaniu i wychowaniu rodzeństwa. Ich gospodarstwo graniczy z ziemią Kościelniaków i od wczesnego dzieciństwa chłopak wychowuje się właściwie razem z Weroniką. Ich dziecięce przyzwyczajenie przeradza się w młodzieńczą miłość, ale na drodze do szczęścia pojawiają się przeszkody... Konrad - syn pijaka nie jest wystarczająco dobrym kandydatem dla najładniejszej dziewczyny w okolicy. Chłopak wyjeżdża do pracy za granicę, a Weronika zostaje we wsi, choć już nie zupełnie sama - zaprzyjaźniona z Kasią, również miejscową dziewczyną.

Co stanie się z ich młodzieńczą miłością?

Z jednej strony wydawałoby się, że autorka nie wniosła nic nowego, ale rozbudo...

Nie będę przytaczać, o czym jest ta książka, bo mnie samej nie interesowały streszczenia. Co tu dużo kryć, fabuła jest prosta. Najdokładniejszy nawet jej opis nie oddałby uroku tej powieści. Bo geniusz tkwi w prostocie - tutaj fabuły - oraz niezwykłej lekkości pióra Krystyny Mirek. Pisze ona naprawdę cudownie. Z żartobliwym dystansem, z ciekawymi rozwiązaniami, po prostu mistrzostwo świata. Gdyby Weronika była trochę bardziej ludzka i mniej wyidealizowana, oceniłabym tę powieść lepiej. Ach, zapomniałabym! Muszę jeszcze pochwalić autorkę - "Prom do Kopenhagi" to pierwszy romans, jaki przeczytałam, w którym zakochani nie lądują w łóżku i jeden z nielicznych, w którym biorą oni ślub. Można? Można, i to jak!

Choć zwykle nie czytam romansideł, to ta książka wręcz mnie urzekła. Nieco podobna do "Tektoniki uczuć" Schmitta, lecz o wiele lepsza. :)

plus za wydanie, bardoz podoba misie jakośc okładki i całego wydania ;)