Zbiór rozpraw, który wpisuje się tematycznie w obszar dzisiejszych zainteresowań i badań literaturoznawczych, określanych jako zwrot ku etyce. Tytułowa etyczność nie jest w ujęciu Dąbrowskiego żadnym dekalogiem moralnym wywiedzionym z określonej tradycji filozoficzno-religijnej, ale oznacza - z jednej strony - zwiększoną odpowiedzialność za metodę badawczą oraz język, którym mówimy czy piszemy o tekstach literackich, z drugiej natomiast - uwrażliwienie na aksjologię dzieła. W części teoretycznej kreśli autor rozległą panoramę epoki nowoczesności - ze wskazaniem na oświecenie oraz holocaust jako momenty graniczne, poruszając m.in. takie zagadnienia, jak: autobiografizm, pogranicza i mniejszości kulturowe, struktury poznawcze powieści modernistycznej oraz linia rozwojowa literatury polskiej XX wieku od modernizmu poprzez awangardę do postmodernizmu.