Opinia na temat książki Północny sabat

Niezwykle udane urban fantasy z nawiązaniami słowiańskimi. Bohaterka, która nie ma pojęcia, że jest którąś już tam inkarnacją Zaklinaczki, klątwa ciągnąca się przez stulecia, tajemnicze rytuały, niebezpieczeństwo zagrażające możliwością unicestwienia całkowitego - same doskonałe pomysły. Jedno mnie lekuchno, ale bardzo lekuchno kłuje - że to znów Weles ma być tym złym, podobnie jak w Uniwersum Powiernika - czy to nie wynika przypadkiem z naszego chrześcijańskiego wychowania, że to co pod ziemią, w zaświatach, to diabeł i zły? Przecież bycie bogiem, który opiekuje się Zaświatem, duszami poległych wojowników, nie oznacza bycia złym, Odyn ma swoją Walhallę, a jest twórcą świata, bóstwem mądrości, poezji i magii - ale to drobiazg w porównaniu z faktem, że książka jest świetnie napisana, a ja już się zasadzam na Północne widmo - czyli tom drugi.