Juliusz Słowacki wielokrotnie używał w swej poezji formy poematu, gdyż dzięki swej swobodzie nadawała się ona zarówno do przedstawienia refleksji filozoficznych, jak też opisania uczyć. Właśnie o uczuciach - miłości, przyjaźni, bólu po stracie bliskich - mówi poeta w "Godzinie myśli", "W Szwajcarii", "Ojcu zadżumionych". W "Janie Bieleckim", a także w symbolicznie ujętym "Anhellim" porusza Słowacki problematykę narodową, prezentację zaś jego filozoficzno-mistycznych poglądów stanowi "Król-Duch". I wreszcie jest Słowacki autorem poematów dygresyjnych: "Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu", a zwłaszcza "Beniowskiego", który należy do najpiękniejszych utworów naszej literatury.