Opinia na temat książki Po trochu
są to wspomnienia po latach o wszystkim i niczym i o każdym, kto wtedy żył
ale czy mają głębię? czy ta powieść ma coś, dzięki czemu zapamiętasz ją na dłużej? Czy znajdziesz tu coś, co cię zachwyci?
trudno mi ocenić, rejony Biecza i Gorlic znam świetnie. Potok też i orzechy laskowe zbierałam... i znam mentalność ludzi z tamtych rejonów, ale czytałam PO TROCHU, jakbym oglądała narysowany rysunek przez dziewczynkę, która tam dorastała... i chyba na długo mi ten rysunek w pamięci nie zostanie. nawet ze ściany szybko spadnie..
/o-9788365595515/n/po-trochu)
Najlepsze historie z życia zawsze opowiada się po trochu, po kawałku. Ktoś coś zapamiętał i z tej pamięci rodzą się najpiękniejsze opowieści. Zupełnie tak, jakby siąść z przyjacielem i zacząć rozmowę...
Pozostałe opinie
No właśnie po trochu o tym i o tamtym, o życiu w niewielkiej małopolskiej miejscowości obserwowanym przez młodą dziewczynę, właściwie dziecko jeszcze. Lubię takie wspomnienia, tym bardziej , że sa on...
Książka "Po trochu" to tak właściwie jakby rodzaj dziennika, pamiętnika, w którym autorka opowiada nam o wszystkim i o niczym jednocześnie... Rozpoczyna książkę wierszowane motto, monolog zmarłej dus...
Pisać, wcielając się w rolę bohatera/narratora/dziecka, nie jest łatwo, jak to okazuje się dzięki konfrontacji „Po trochu” z takimi powieściami jak choćby: „Zabić drozda”, „Ocean na końcu drogi”, „Pr...
