Pisma zebrane. Seria 2, Powieści / Stefan Żeromski ; pod red. Zbigniewa Golińskiego ; Instytut Badań Literackich PAN ; 6
“Modlitwa na początku człowieka nudzi, męczy.Potem wchodzi w nałóg, a wreszcie zacznie być przyjemną jak czysta, cała koszulka dla nędzarza, który chodził w znoszonym łachmanie, którego wszy jadły.”
“Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał”
“- Mamusiu, jak to dobrze, że mama po mnie przyjechała... Tak sobie jedziemy razem... To dopiero dobrze...
Gładziła pieszczotliwie jego włosy i, schylając się, w sekrecie nie wiedzieć przed kim, szepnęła mu do ucha:
- Będziesz zawsze kochał swoją matkę, zawsze a zawsze?...”