Pieśni wydmowej trawy

“Choćby i każdy z nas zapamiętał tyle, ile ziaren piasku zmieści się w dłoni - i tak nie zatrzymamy ich wszystkich.”

“(...) pieśni, która miała być jednak ostatnim śpiewem umarłych, tych, którzy oddawszy się wodom, nie powinni byli być przywoływani ponownie na piaski żywych, nim samo morze zwróci ich na przyznane im brzegi.”

“Czy zatrzymać zdołasz dążącą ku brzegom falę?
Nie mierz się z tym, czego pojąć nie możesz!”

“Jak pierzchający przed światłem cień, ostatnie wspomnienie umarłego ludu osunęło się w czekającą go ciemność, zniknęło bezpowrotnie pod zachłannymi falami.”

“Po tę to właśnie mądrość przychodzę! Dla niej to brodzę przez ciernie, dla niej broczę krwią, pragnąc, by i lud na piaskach w dole spojrzał ku porządkowi wieków, gdyż ten, który nazywany jednym z nas przyszedł i przeminął, nazbyt wiele serc zabrał ze sobą.”