Pani McGinty nie żyje

A teraz czas wypłoszyć z krzaków naszego ptaszka ze skłonnością do przemocy!

Pani McGinty nie żyje. Umarła. A jak? – oto dziecięca rymowanka*, którą ktoś postanowił zrealizować w prawdziwym życiu. Ta konkretna pani McGinty była prostą kobietą, a jej śmierć wydawała się banalna – została obrabowana i zabita przez człowieka, który u niej mieszkał. Sąd również uważał, że sprawa jest jasna i w szybkim procesie skazał Jamesa Bentleya na karę śmierci. Tuż przed wykonaniem wyroku nadinspektor Spence, policjant który prowadził tę sprawę, zaczyna jednak mieć wątpliwości co do winy Bentleya i prosi Herkulesa Poirota o pomoc w rozwiązaniu zagadki. A może nawet w uratowaniu niewinnego życia.

Herkules Poirot spotka na swojej drodze autorkę powieści kryminalnych. Myślicie, że prawidłowo wytypuje ona mordercę? Przekonajcie się sami :)

* fajne rymowanki miały te angielskie dzieci, nie powiem

"Pani McGinty nie żyje" Agathy Christie to moja czwarta książka Autorki. Już sam tytuł sugeruje, że zamordowano panią McGinty, i już na samym początku wiadomo, kto zabił. Jest aresztowany, osądzony i skazany na karę śmierci. To jej lokator, James Bentley.
Nie jest jednak w tej książce tak przewidywalnie, jak się wydaje, bo oto nadinspektor Spence ma wątpliwości, co do winy oskarżonego. W sprawę angażuje Herkulesa Poirota, bu pomógł w rozwiązaniu zagadki.
Fabuła angażująca i ciekawa, aczkolwiek trochę zagmatwana. Z pewnością powodował to nadmiar postaci. Są tu przedstawiciele nadętej arystokracji, ich służba, a także przedstawiciele innych zawodów, takich jak np. autorka kryminałów, elektryk, lekarz, sekretarka czy pracownica poczty.
Tropów jest wiele i trudno za nimi podążać, aby się nie zgubić.
Mimo całej zawiłości fabuły książka mi się podobała. Zachwycił mnie urokliwy język pisarki, szczypta humoru i zaskakujący finisz.
Z pewnością sięgnę po inne książki Agathy Christie.

Wciągająca, trzymająca w napięciu i dająca do myślenia. Nie będziecie mogli oderwać się od niej, póki nie doczytacie do końca!
Polecam!

CYKL: "HERCULES POIROT" (TOM 28)

Zgodnie z tytułem: nie żyje Pani McGinty, o czym wiemy też od pierwszych stron książki. Podobnie od pierwszych stron znamy mordercę tejże Pani. Jednak nadinspektor Spence, który prowadził sprawę jej morderstwa nie jest zadowolony z wyników swojego śledztwa. Sądzi bowiem, iż oskarżono niewłaściwą osobę. Dla wyjaśnienia tej sprawy do końca, a także z prośbą o pomoc zwraca się do osławionego Herculesa Poirot'a. Wierzy, że jego bystry umysł oraz umiejętność postrzegania rzeczy inaczej, niż u innych ludzi sprawi, że właściwy morderca (o ile w ogóle taki istnieje) zostanie schwytany.

Bardzo długo zabierałam się po kolejny kryminał mojej ulubionej autorki (po kolejny pełny kryminał, a nie zbiór opowiadań), a to za sprawą zawodu, jaki mnie spotkał po przeczytaniu "Spotkania w Bagdadzie". W przypadku "Pani McGinty nie żyje", miałam pewne opory aby kupić właśnie ten tytuł z tego względu, iż dla mnie akurat ten tytuł jest mniej znany niż jej inne - bardziej osławione tytuły. Z podobnych też względów długo nosiłam się z jej przeczytaniem.
Teraz nie żałuję i choć nie jest aż tak dobra jak choćby "A.B.C.", to jednak przyznam (podobnie jak w przypadku "A.B.C.") uznaję za bardzo dobrą. Dlaczego? Ponieważ te dwa tytuły tak różne od siebie mają jedną rzecz wspólną: podwójne dno. Książki Agathy Christie zawsze mają jakieś drugie dno, ale te dwie są tak podobnie do siebie pokręcone i ...