Pan Samochodzik i Niewidzialni

"- Co to ma znaczyć, panie Tomaszu? - zaniepokoił się Marczak.
- Nie wiem, dyrektorze. Albo zakochała się we mnie, albo przyjechała aby w Muzeum Goethego dowiedzieć się, kto sprzedał wiersz Goethego dedykowany Jenny von Gustedt. Innymi słowy, w tym samym celu co i my.
- Zakochała się - prychnął pogardliwie Marczak. - Pan chyba niezbyt często zagląda do lusterka. Jak pan myśli, z czyjego polecenia ona tu przyjechała?"

Dyrektor Marczak znajduje się w ogromnym błędzie, podejrzewam, że nie tylko ja za młodu wzdychałam do pana Tomasza! :)

Pan Samochodzik w tej części podejmie się bardzo trudnego i wymagającego zadania, a jego głównym wrogiem, poza Waldkiem Baturą, będzie tajemnicza organizacja Niewidzialni, która postanowiła swym szkodliwym działaniem objąć i nasz kraj. Rozchodzić się będzie o tajemnicze skrzynie ze skarbami o sporej wartości - znajdowały się w nich stare manuskrypty, listy i rękopisy znanych ludzi oraz rodowa biżuteria Dobenecków.

Przygoda sympatyczna, znany nam z poprzedniej części Winnetou tym razem zajmie się poszukiwaniem skarbu, a nie ochroną środowiska. Tylko Monika trochę mi nie pasowała, bo konkurencji nie lubię, pan Tomasz jest mój i koniec :) Nawet stado jej narzeczonych nie zmieniło mojej zazdrości, bo to ja chciałam objąć w posiadania biurko stojące obok biurka Pana Samochodzika.

W dzieciństwie przeczytałam książkę kilka razy, jednak nigdy nie traktowałam jej jako ulubionej.

Dalszy ciąg "Winnetou". Walka z Baturą po raz trzeci po "Dworze" i "Fromborku". Rozbawił mnie tekst "jesteśmy grupą hobbystów (...) oburzył nas fakt, że Makulski przeróżne stare dokumenty trzymał po prostu w zwykłej skrzynce na strychu. Mogły zgnić, spróchnieć, mogły je pogryźć myszy. Jak to zobaczyliśmy, to taka nas ogarnęła wściekłość, że związaliśmy faceta". Pan Tomasz poznawszy przystojną panią detektywkę obawia się że mogła by go chcieć za męża. Akcja zawikłana, trudna do przewidzenia. Dobre, ale "Fantomas" i "Templariusze" zdały mi się lepsze.

Jak każda książka z tej serii bardzo mi się podobała. :)

super