Pajęczyna

Druga część opowiadająca historię Anity i jej córki Soni. Kobieta po podjęciu błędnej decyzji i zajściu w ciążę zostaje wygnana z rodzinnego domu i trafia do Wrocławia do krewnej. Dziewczyna poznaje ciemne strony wielkiego miasta oraz ludzi, którym niekoniecznie po drodze z prawem.
Obecnie Anita mieszka w niewielkiej podgórskiej miejscowości Kozinki wraz z niewidomym artystą Michałem.
W tym tomie poznajemy wszystkie uroki mieszkania w małym środowisku, gdzie wszyscy o wszystkim wiedzą. Centrum informacji stanowi sklep, gdzie spotykają się mieszkańcy. Wymianie plotek sprzyjają wieczne kolejki w oczekiwaniu na dowóz towaru. Bohaterka na własnej skórze doświadcza nieprzychylnych komentarzy oraz jest ewidentnie odsuwana od hermetycznego środowiska.
Ciekawie przedstawiony jest jej związek z Michałem. Tych dwoje ma coś wspólnego, oboje są oryginalni, a co za tym idzie niekoniecznie akceptowani.
Tytułowa pajęczyna czyli wydarzenia z przeszłości coraz bardziej oplata tych dwoje i przysparza wiele problemów. Cena jaką płacą jest wysoka, ale czy ich stać na zapłacenie ?

„Pajęczyna” to drugi tom cyklu „Pochyłe niebo”. Musze przyznać, iż dalsze losy Anity, Michała oraz małej Soni są równie wciągające i intrygujące jak w części pierwszej. Książka mimo iż jest o zwykłych ludziach z ich pragnieniami, planami, codziennym życiu jest aż gęsta od wszelkich zdarzeń. Opowiada ona o życiowych zakrętach, które moga spotkac każdego z nas, utraconych nadziejach, marzeniach i tęsknocie. Świetnie oddany został tu wiejski klimat, w którym aż roi się od stereotypowych czy małomiasteczkowych postaw. Lektura dostarcza wyjątkowych i niezapomnianych przeżyć emocjonalnych. Jest to bardzo nastojowa powieść, ciepła ale nie cukierkowa napisana pięknym, poetyckim językiem wręcz doskonała na deszczowe wieczory, która oplata nas niczym pajęcza sieć.