P.S. I Like You

Nie będę wymyślać że miałam na ten tytuł nie wiadomo jaką ochotę, że czekałam, że zabierałam się ale potrzebowałam impulsu ;) nie ma sensu bo jednak literaturę YA to ja omijam jak wściekłego psa. Czy słusznie?
Pewnie po części tak – pozmierzchowe twory mogą znużyć i największą fankę pierwowzoru, ale w tym swoim uprzedzeniu zapomniałam o jednej rzeczy. Przecież istnieją książki które ze Zmierzchem nie mają nic a nic wspólnego.
I P.S. I like you własnie takie jest. Inne.
Warte przeczytana? Zdecydowanie.

Niby nie ma tam nic nowego, odkrywczego czy inspirującego. A książka mnie wciągnęłą i nie mogłam się oderwać ;)
Uwielbiam książki których część stanowią listy. A tu o listy chodzi właśnie najbardziej ;) Trochę mi to nasunęło skojarzenie z Historią Kopciuszka, filmem z Hillary Duff, ale jako że film bardzo lubię i mam sentyment to skojarzenie było miłe.

Zagadką niby jest któż to pisze listy z naszą Lily. Zagadką której rozwiązanie przynajmniej dla mnie było oczywiste ;) i książkę mogę podzielić na dwie części – tę w której chciałam się mylić i tę w której cieszyłam się że jednak się nie pomyliłam ;)
Po pozory potrafią bardzo, bardzo mylić.
Zresztą nie od dziś wiadomo że kto się czubi ten się lubi. Tu im mocniej czubi tym bardziej lubi ku mojej radości ;)
Kolejna rzecz ku mojej radości to fakt, że naprawdę nie ma scen. Jest chemia, są uczucia ale kończy się na pocałunkach i to pod koniec ksiązki. Wiemy że nawet w młodzieżówkach zdarz...

Obawiam się, że wiele tutaj nie powiem, a już na pewno nic odkrywczego nie wyjdzie spod mojej klawiatury.
O tej książce powiedziano wiele dobrych i mądrych słów i w zasadzie najłatwiej byłoby podpisać się pod nimi.
Tak, to dobra książka.
Tak, to ciepła książka.
Miła.
Śmieszna.
Potrafiąca mówić o trudnych sprawach w sposób przyjazny, młodzieńczy, ale z dużą pewnością dorosłości.
Szybciutka w czytaniu i podejrzewam, że wcale nie tak szybka w zapomnieniu.
Czytana z uśmiechem na ustach i ciepłem w okolicach serca.
Jak wielokrotnie podkreślano, to z jednej strony nic wielkiego, nic odkrywczego. Ot zwykła historia. Ale to historia, która sprawia, że dzień wydaje się bardziej sympatyczny. Dzięki której można uśmiechnąć się i pomyśleć, że w sumie to chciałoby by się być jednym bohaterów. Bo przecież to co ich połączyło, to co powstało między nimi, to co razem stworzyli, wcale nie jest takie pospolite i tuzinkowe.
Dobre uczucia, przyjaźń, rodzina, odpowiedzialność, współczucie czy nawet miłość na plus.
I fantastyczny, choć faktycznie ostatnio wykorzystywany, motyw listów.
To wszystko składa się na obraz książki, przy której można fantastycznie odpocząć, nabrać radości, odetchnąć od głupoty dnia codziennego i głupich przedstawicieli ludzkiego gatunku.
To moja trzecia książka Kasie i podejrzewam, że nie ostatnia. Pewnie wyczytałam już te najlepsze, ale tak sobie myślę, że nawet jeśli są odrobinę gorsze, mniej zajmujące to i tak nic to....

„Otwieraj się na ludzi, bo może ci umknąć coś, co masz przed nosem”

Pierwsza książka tej autorki przeczytana za namową bookstagramerek ;)
Opowiada o Lily Abbott nastolatce wyróżniającej się na tle innych dziewczyn w szkole.
Książka jest lekka, zabawna i wciągająca. Szczerze Polecam