Ambicją kolejnej pozycji „Biblioteki Romantycznej” jest odpowiedź na zasadnicze pytania — te stawiane pod adresem romantyzmu i te, które prowokuje romantyczne (tylekroć kwestionowane) dziedzictwo naszej kultury. Książka przedstawia literackie „życiorysy” ogrodów — jednego z ciekawszych w naszej kulturzezjawisk z pogranicza natury i sztuki. Składa się z dwu części: antologii i poprzedzającego ją swobodnego eseju. W świetnym kształcie literackim łączy on przeznaczonedla laika informacje z wywodami interesującymi dla badacza okresu. Ten ostatni z pożytkiem przeczyta uwagi autora na temat relacji pomiędzy ogrodem romantycznym a ogrodem klasycznym bądź też arcyciekawy rozdział traktujący o objawieniusię poezji w ogrodach romantycznych. A jako że nie sposób wprost mówić o ogrodach nie odwołując się do wielkiego malarstwa epoki klasycznej i malarstwa ogrodowego w ogólności, Przybylski zaopatrzył książkę w kilkadziesiąt reprodukcji obrazów i sztychów o tematyce ogrodowej, niestety złych — jak w większości książek drukowanych w Polsce. Natomiast znakomicie sporządzone przypisy nie pozostają bez wpływu na czytelnicze odczucie rzetelności przeprowadzonego wywodu.