Ocalona

Nowela K. Davida należy do interesujących pozycji prozatorskich i przynosi ciekawie zapisany obraz walki polskich i niemieckich partyzantów z faszyzmem. Akcja utworu rozgrywa się na terenie Polski w dwóch płaszczyznach czasowych: w 1944 r.oraz w latach sześćdziesiątych. Klamrą spinającą są odwiedziny pewnego pisarza z NRD kompletującego materiały do powieści o partyzantach. Nowela ta zawiera wiele elementów autobiograficznych, jak również liczne realia ze współczesnej rzeczywistości polskiej. Pisarzowi towarzyszyła jedna z uczestniczek owej grupy partyzanckiej, o której jest mowa w powstającej właśnie powieści. Jej pojawienie się jest dla pisarza wielką niespodzianką, gdyż zgodnie z dokumentacją cała grupa także i Danuta została unicestwiona przez oddział Wehrmachtu. Pisarz odwiędza wraz ze swoją przewodniczką miejsca walki jej oddziału z Niemcami, a przy tej okazji żywiej powracają wspomnienia z 1944 r. Jest to jednocześnie konfrontacja wizji artystycznej (zapisanej przez pisarza w tworzonej właśnie powieści na podstawie dokumentów) z rzeczywistością. K.David ukazuje wydarzenia 1944 r. przez pryzmat odczuć teraźniejszości, tzn. obok akcji rozgrywającej się po wojnie i komentarzy odautomkich występuje opowieść Danuty o jej towarzyszach broni: Polaku Henryku oraz dwóch Niemcach: Bernhardzie i Leo. Historia partyzancka wpleciona we współczesność stanowi dogodną perspektywę dla refleksji i asocjacji. Przed oczyma czytelnika rozwija się panorama przeżyć kilku partyzanfów, którzy zjednoczeni wspólnym zadaniem dają dowód przyjaźni i braterstwa broni. Tak więc utwór K. Davida nie próbuje tłumaczyć czy też nadmiernie eksponować zasługi jednostek, jest on obiektywnym wizerunkiem wspólnej walki polskich i niemieckich antyfaszystów. Do głosu dochodzi internacjonalizm, którego doskonałą ilustracją są dzieje bohaterów K.Davida. 
 Utwór pisarza ukazuje także bestialstwo ogromnej większości Niemców, ich bezkrytyczne poddawanie się rozkazom, chociaż były one przeważnie wyrokami śmierci dla Polaków. 
 K. David nie ukrywa prawdy historycznej, chociaż z drugiej strony pragnie ukazać, że istnieli w niemieckim narodzie ludzie, którzy widzieli i rozumieli zagrożenie bytu narodów europejskich, w tym także i niemieckiego.