Obudzone pragnienia

Na tę pozycję ostrzyłam sobie pazurki od dawna.
Kiedy już wpadła w moje ręce i oczy nie posiadałam się z radości.
I wtedy poczułam wielkie rozczarowanie.
Sylvię Day poznałam dzięki serii o Crossie. Wspomniałam nawet na LC, że o ile pierwsza część skradła moje serce, druga i trzecia były ok, to czwarta i piąta książka były kompletnie beznadziejne.

W Obudzonych pragnieniach mamy dwoje ludzi, których połączy gorący i wyuzdany romans. Pikantnych scen erotycznych jest tutaj dużo, są typowo dla Day napisane, aczkolwiek nie można jej zarzucić zbytniej perwersji czy sprośności.
Zbliżenia miłosne są, wymyślne jak mało gdzie, ale na tym się kończą plusy powieści.
Między bohaterami, Jessiką młodą wdową a Alastairem jak dla mnie nie ma kompletnie chemii. Owszem kochają się namiętnie, natomiast kiedy już rozmawiają ze sobą brakuje mi iskry między nimi.
Ich dyskusje są mdłe, cukierkowe, wręcz lukrowane a ja spodziewałam się więcej pieprzu, ognia.
W ogóle nie myślałam, że Alastair mimo swej przeszłości (a przeszłość miał nieprawdopodobnie barwną) będzie takim cielakiem biegającym za Jessiką.
Rozczarowanie moje nie zna granic.