Nuda

Alberto Moravia

7.5 /10

Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 8 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.5 /10

Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 8 ocen kanapowiczów

Opis

Przedmowa: Halina Kralowa. Czym jest nuda? Szczególnym stanem ducha i umysłu. Niezdolnością wyjścia poza samego siebie, mgłą, w której gubi się myśl... Pełen rozterek i sprzecznych emocji trzydziestopięcioletni Dino stara się przezwyciężyć nudę, oddając się malarstwu. Próba kończy się niepowodzeniem. Pewnego dnia Dino poznaje Cecylię, modelkę zmarłego niedawno malarza Balestrieriego. Zostają kochankami. Bohater traktuje tę znajomość instrumentalnie. Cecylia jest młoda, naiwna i dziecinna, w dodatku źle całuje. Łączy ich jedynie leniwy, automatyczny erotyzm. Gdy jednak Dino postanawia porzucić dziewczynę, ucieczka okazuje się niemożliwa. Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że aby coś porzucić, najpierw trzeba to posiąść. Tymczasem Cecylia wymyka mu się z rąk... Moravia w sposób bardzo wnikliwy pisze o niemożliwości nawiązania relacji z rzeczywistością; tworzy bezlitosny obraz społecznej alienacji jednostki i moralnej pustki świata, który ją kształtuje. Nuda (1960) to jedna z ważniejszych powieści w dorobku pisarza. Nagrodzona w 1961 roku Premio Viareggio, szybko doczekała się ekranizacji - w 1963 roku powstał film w reżyserii Damiana Damianiego, znany polskiemu widzowi pod tytułem Pustka. W swojej moralnej i artystycznej ekonomii Nuda jest być może najbardziej udaną ze wszystkich książek Moravii. Nikt nie opisywał serii cielesnych aktów, szaleńczych i zimnych w swoim automatyzmie - nagości, pożądania i jego zaniku - z tak kompletnym brakiem satysfakcji i beznamiętną prawdziwością. ?Partisan Review" Eksploracja cichej rozpaczy zautomatyzowanego człowieka. ?Boston Review" Bogata w treść i czysta... Niezwykłe osiągnięcie. ?The New York Times"

Data wydania: 2010-07-15

ISBN: 978-83-7414-797-2, 9788374147972

Wydawnictwo: W.A.B.

Seria: Nowy Kanon

Stron: 288

Autor

Alberto Moravia

Urodzony 28 listopada 1907 roku we Włoszech (Rzym)

właściwie Alberto Pincherle (ur. 28 listopada 1907 w Rzymie , zm. 26 września 1990 w Rzymie) – włoski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista. Jest uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy włoskich XX wieku. Jego powieści, pisane tradycyjną, re...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Alberto Moravia

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Czy ja dobrze widzę, że znasz książkę Nuda? Koniecznie daj znać, co o niej myślisz w recenzji!

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jestemzabujana

2011-02-19

10 /10

Przeczytane

Brutalnie prawdziwa proza. Przyjemnie denerwująca, bo trafia w sedno. Boję się takich książek i zachłannie się nimi zaczytuję nocą późną. Uwalnia od natrętnych egzystencjalnych myśli - pewnie dlatego, że jest nimi wypełniona. Jeśli kogoś zachwyci - odsyłam do "Mdłości" J.P. Sartre.

| link |

@NataliaTw

2011-04-04

1 /10

Przeczytane

Mnie nie zachwyciła - najwidoczniej albo do niej nie dojrzałam, albo jestem za głupia na tą książkę.

| link |

@Klementynka

2021-10-13

9 /10

Przeczytane literatura piękna literatura włoska

@agnieszkawinczer

2020-05-05

7 /10

Przeczytane

@cymbau

2012-07-30

10 /10

@Judith19

2015-11-04

5 /10

Przeczytane

@natusia12_1995

2012-12-25

8 /10

Przeczytane

@pinga

2011-02-04

10 /10

Przeczytane

Cytaty z książki

“„Nuda to dla mnie typ niedopełnienia czy niedopasowania, czy niedomiaru rzeczywistości. Metaforycznie można by powiedzieć, że kiedy się nudzę, rzeczywistość zawsze kojarzy mi się niepokojąco ze spaniem pod zbyt krótką kołdrą w zimową noc - otulam nią nogi i marznę na piersi, naciągam ją na pierś i lodowacieją mi nogi; w ten sposób nigdy nie jestem w stanie zasnąć."”

“Poczucie nudy rodzi się we mnie z poczucia absurdu rzeczywistości, która, jak już powiedziałem, nie chce lub nie jest w stanie przekonać mnie o swym prawdziwym istnieniu. Czasami zdarza mi się na przykład wpatrywać w kieliszek. Dopóki mówię sobie, że ten kieliszek jest pojemnikiem ze szkła lub metalu, wykonanym po to, by móc podnieść do ust napój, nie rozlewając go, to znaczy dopóki jestem w stanie wyobrazić sobie wyraźnie kieliszek, dopóty mój stosunek do niego będzie obojętny, wystarczający do uwierzenia w jego istnienie, a w rezultacie także i w moje własne. Ale załóżmy, że kieliszek zwiędnie i straci swoją żywotność w taki sposób, jak to opisałem, to znaczy, że zjawi mi się jako coś zewnętrznego, z czym nie mam żadnego związku, jednym słowem, jako przedmiot absurdalny. Wtedy z tego absurdu zrodzi się nuda, która, chyba pora już to powiedzieć, nie jest niczym innym jak brakiem komunikacji i nieumiejętnością jego przezwyciężenia.”

Dodaj cytat