Nienachalna z urody

Ta książka to również swego rodzaju last minute. Jeszcze dzisiaj żyję, ale jutro może mnie szlag trafić. Poza tym wszyscy wokół są młodzi i pełni zapału, ja nie jestem młoda, a do tego jestem pesymistką. Uważam, tak samo jak mój ukochany Woody Allen, że świat zmierza do katastrofy, a życie jest jak nogi. Niezależnie od tego czy krótkie, czy długie zawsze są do dupy.

Ze wstępu

Natknęłam się któregoś dnia na opinię o tej książce i najzwyczajniej w świecie zatęskniłam za panią Marią, za jej ciętym językiem i odważnymi poglądami. W zasadzie nie lubię książek autobiograficznych, ale w tym przypadku po prostu musiałam. I nie zawiodłam się.
Książka oddaje całą panią Marię. Czyta się bardzo dobrze. Można czytać w każdym miejscu, w zależności od tego co nas interesuje. Ja przeczytałam od deski do deski. Odważna, błyskotliwa, z ogromnym poczuciem humoru osoba. I z dystansem do siebie. Z dystansem do całego świata. Szkoda, że już odeszła.

Kiedyś Republika śpiewała piosenkę „Mamona” w której śpiewa: „ta piosenka pisana jest dla pieniędzy”
Ta książka właśnie w tym celu jest pisana, a nie żeby coś ważnego mieć do przekazania. Zresztą to autorka w pewnym momencie sama pisze. Dużo rzeczy w niej nie rozumiem. Wybiera pracę „wolnego strzelca, czyli pracę na umowę zlecenia, a później narzeka na brak pieniędzy na starość. Wiele kobiet nie lubi sprzątać, prać i prasować, ale mało którą stać na Panią, która to będzie robić. Przyjmuję do wiadomości jej niechęć do dzieci i aborcję, to jej wybór, ma do niego prawo. Ale jeżeli to słyszę po raz dziesiąty zapala mi się czerwone światło. Pisze, że nie lubi kontaktów z ludźmi i nie ma przyjaciół, jednocześnie ma bardzo dużo do powiedzenia na temat innych. Ma pretensje do Marcina Wolskiego, że występuje w telewizji w programie publicystycznym, ale sama występuje w podobnym programie w konkurencyjnej stacji. Nie znalazłam w niej nic zabawnego. Może stwierdzenie” „My kobiety częściej niż mężczyźni tracimy kontakt z rzeczywistością.” Tak naprawdę wynudziłam się. Jakoś mało mnie interesuje, czy z mężem spała w jednym łóżku, czy osobno i tego typu rewelacje.
Ogromne rozczarowanie.

"Nienachalna z urody" to pamiętnik nie-pamiętnik, wspomnienia, autobiografia, zapiski o sobie - odważne, bo odsłaniające wiele, ale nie gloryfikujące autorki. Książkę czyta się przyjemnie, zwłaszcza że jest uzupełniona tekstami z twórczości satyrycznej autorki.