Nic nie rani tak jak miłość

Wren po rozstaniu z narzeczonym, postanawia spędzić czas z tatą i jego przybraną rodziną na farmie w Indianie, by tam zapomnieć o złamanym sercu. Na miejscu poznaje Andersa, który niemalże od razu wpada jej w oko. Niestety mężczyzna skrywa sekret, który staje na przeszkodzie ich wspólnego życia. Czy tej dwójce uda się być razem mimo przeciwności losu?

Książka jest polecana czytelnikom Sparka, Hoover lub Moyes. Zgadzam się z tym w 100%, bo ta historia jest napisana właśnie klimacie obyczajówki, która poruszy niejedno czytelnicze serce. Nie chcę za dużo zdradzać, ale sekret głównego bohatera jest dość przyziemny, nie dotyczy zagadki kryminalnej.

Historia Wren i Andersa przypadła mi do gustu, mimo iż historie o smutnym zabarwieniu nie działają na mnie tak jak kiedyś, a niejednokrotnie mnie irytują. Nie lubię kiedy ktoś nieumiejętnie gra na emocjach czytelnika, robiąc z niego idiotę. W tej opowieści udało się tego uniknąć, ponieważ jej prowadzenie odbywało się w naturalny sposób. Jestem ciekawa kolejnych książek autorki, której pióro, dzięki dobremu tłumaczeniu przypadło mi do gustu. Ode mnie 8/10.

"Nic nie rani tak jak miłość" to historia trochę wakacyjna, lekka, taka pachnąca wodą i słońcem. A pod tą przyjemną warstewką kryje się dramat dwójki ludzi. To też historia o drugich szansach, wybaczaniu i widmie upływającego czasu.

Książka wciąga od pierwszej strony, kartka po kartce, wraz z Wren, próbujemy odbudować niełatwą relację z ojcem, zakochujemy się w synu sąsiadów, pomagamy prowadzić farmę dyń, remontujemy Bambi, ale i odkrywamy, że nic nie rani bardziej niż miłość. I chociaż jest to sielski obrazek, gdzieś w oddali majaczy jakaś tragedia, jakieś nieporozumienie i właśnie takie napięcie czuć podczas czytania. Książka podobała mi się właśnie za to dawkowanie informacji, chociaż skrywana tajemnica nie wywołała takiego efektu na jaki się nastawiłam. Nie jest to też bardzo lekka historia, bo chyba więcej tu dramatu niż wakacyjnego czytadełka. Ale to ogromny plus. Co wrażliwsi mogą uronić nawet łzę.

Wciagająco napisana, dobrze przedstawiona i nieodkładalna lektura. To taka powieść, którą warto zabrać na urlop, na działkę, na leżak i dać się pochłonąć.