Na sprzedanej wojnie

Bardzo ciekawy dziennik dowódcy grupy bojowej (Afganistan, rok 2008). Pełen bolączek życia nie tylko dowódcy, ale i zwykłego żołnierza. Rozterki, stres, często błyskawiczna konieczność wydawania rozkazów o ataku lub jego zaniechania. Sojusznicy mniej lub bardziej życzliwi, politycy i ich lans w kamizelkach kuloodpornych, miejscowi bonzowie... Bardzo dużo zdjęć, książkę czyta się jednym tchem.
Bardzo polecam.

Bardzo dobra książka, która w idealny sposób pokazuje nam porażkę misji NATO w Afganistanie. Dzięki jego dziennikom możemy przekonać się na własne oczy jak to naprawdę było. Jesteście ciekawi jak wyglądają dni i noce spędzone na misji – przeczytajcie to dzieło. Mimo ciężkiego i bardzo trudnego tematu czyta się szybko. Oczywiście o ile interesuje was ten temat.

Idealne dzieło napisane prosto z frontu. Poczytajcie, jak żołnierze żegnają swoich poległych kolegów. Dowiedzcie się jak żyją ludzie w Afganistanie. A przede wszystkim zobaczcie prawdziwą ciężką pracę żołnierzy walczących, którzy muszą wykonywać rozkazy tych na górze.

Wspomniany jest również były premier Donald Tusk. Denerwował mnie fakt, że ludzie władzy jeżdżą do żołnierzy tylko po to, żeby się z nimi sfotografować. I pokazać w prasie jacy to oni są wielcy. „Pomagają” na misji. A tak naprawdę nie robią tego o co proszą szeregowi żołnierze.

Czy interesują was zmagania z Talibami lub osobiste refleksje autora?

Jeżeli jesteście ciekawi jak naprawdę wyglądała misja NATO w Afganistanie – przeczytajcie dzienniki Marcina Szymańskiego „Na sprzedanej wojnie”.

Autor spędził w Afganistanie ponad rok. Dowodził grupą bojową. Pracował jako doradca z afgańskimi oficerami.

Książka jest godna polecenia. Autor nie owija w bawełnę.

Marcin Szymański przedstawia pierwszy pobyt w tym kraju, konkretnie na nieokiełznanym terenie - Paktice. Został mianowany dowódcą międzynarodowej grupy i zdecydował się spisać wszystkie swoje przeżycia i przemyślenia, na gorąco, w formie dziennika. Przedstawienie swojej historii w ten sposób było genialnym posunięciem. Jego wiedza, umiejętności i emocje wręcz wylewały się ze stronic. Mocno wczułem się w relację, a z każdą kolejną kartką (w moim przypadku sekundą) rozdzierałem się wewnętrznie. Publikacja książki krótko po zakończeniu działań NATO daje całkowicie inny odbiór, a sam Autor zyskuje szacunek przez swoje wnioski, postawione hipotezy i wytykanie błędów w działaniach, które w efekcie okazały się prawidłowe.

Jest to zdecydowanie najlepsza książka poruszająca kwestię konfliktu w Afganistanie z jaką miałem do czynienia. Ciągłe napięcie, sporadyczny uśmiech, ale głównie złość, uznanie, kręcenie głową z niedowierzaniem, czasem nawet łzy wzruszenia. Tak określam debiut Szymańskiego.

Dziękuję Autorowi za tak dobrą relację swojej historii. Za pokazanie niezłomności, hartu ducha, nerwów ze stali i ciężkiej pracy. Lecz przede wszystkim za służbę!

Czytajcie. Naprawdę warto.