Na polanie wisielców

Tak. Zdecydowanie tak. I jeszcze raz tak.
W sumie to już po raz trzeci.
Seria o Detektyw Tracy Crosswhite jest jedną z moich ulubionych. Z części na część coraz bardziej. Odpowiada mi zarówno pod względem sensacyjno-kryminalnym, jak i obyczajowym. Całość jak dla mnie jest cały czas pasjonująca, a historia jak zwykle podana jest w sposób wciągający i bardzo przyjazny dla czytelnika.
Po raz kolejny spotykamy się z Tracy Crosswhite jej współpracownikami, znajomymi i mężczyzną z którym pani detektyw próbuje dzielić życie pozazawodowe. Wątki obyczajowe rozpoczęte w poprzednich częściach znajdują tutaj swoją kontynuację, niektóre z nich plączą się dalej, niektóre prostują się, dając nadzieję na przyszłość.
Na polanie wisielca to część w której Tracy musi zmierzyć się równocześnie z dwoma sprawami. Współczesną, gdzie przyznających się do zabójstwa jest więcej niż powinno, a świat roztaczany oczami podejrzanej kobiety, znacznie różni się od tego widzianego przez innych. I sprawą przeszłą, z wydarzeniami do których doszło prawie czterdzieści lat temu. Czy po tylu latach uda się dokończyć jej to, czego nie zakończył ojciec jej koleżanki. Na ile popełniony wiele lat temu błąd da żyć ludziom, którzy byli w centrum wydarzeń? Obie te sprawy dzieli wiele lat, ale mają kilka wspólnych punktów, a wśród nich rodzica, który uzurpuje sobie prawo do zachowania dziecka, do działania w jego imieniu, do rozpraszania swojej własnej odpowiedzialności jego kosztem.
Znakomicie popro...