Mumia

Trochę mam wrażenie, że czytałam o niczym. Wydaje się, że historia ma fantastyczny klimat (mówię tu z perspektywy osoby która ma zerowe pojęcie o starożytnym Egipcie), ale on sam nie sprawia, że ta książka staje się czymś więcej niż jest. A jest kalką chyba każdego znanego filmu o mumii, chwilami miałam wręcz przed oczami konkretne z nich sceny. Nie lubię czegoś takiego, cenię kreatywność. Cała historia jest też nierówna, wprowadzenie ciągnęło się wieki, a i tak było tym fajniejszym etapem. Druga część, ta gdy Mose (główny bohater) dorasta w zemście, przemknęła w sekundę. Ostatni etap z kolei znów się ciągnął i ponownie było to o niczym i musiałam niektóre fragmenty czytać parę razy żeby zrozumieć co się dzieje. Niedorzeczne fiku miku z mumią przemilczę, nie zasługuje to na komentarz. Rozwiązanie tego bałaganu było… w porządku, choć klocki bardzo szybko wskakują na miejsce i miałam myśl, że mogło zostać rozwiązane lepiej i wcale nie trzeba było tak kombinować. Myślę, że może mieć to swoich fanów, bo sam temat Egiptu jest czymś nowym w polskim światku (dopóki Mróz nie dorwie się do tematu).