Mój słodki aniołku

O historiach true crime spisanych ręką Johna Glatta słyszałam tylko pozytywne opinie, choć to, co opisuje, ze szczęściem i miłością ma niewiele wspólnego. Szczerze przyznam, że przez dłuższy czas bałam się tego gatunku, jednak dzięki Magdalenie Majcher powoli zaczęłam przełamywać swoje opory. O najboleśniejszych sprawach pisze ona z niezwykłym wyczuciem i delikatnością. Jednak krzywda wyrządzana dzieciom stanowi dla mnie granicę, a otrzymując tę książkę — niespodziankę Wydawca zmusił mnie do wyjścia z mojej strefy komfortu. Drogo mnie to kosztowało...

Cierpiąca na zastępczy zespół Münchhausena Lacey Spears doprowadziła do śmierci swego pięcioletniego synka.

Za­stęp­czy ze­spół Münch­hau­se­na jest ro­dza­jem za­bu­rze­nia psy­chicz­ne­go, wprzy­pad­ku któ­re­go ro­dzic pod­tru­wa dziec­ko lub wma­wia mu różne cho­ro­by, aby móc się speł­niać wopie­ce nad nim. Nie­rzad­ko pro­wa­dzi to do po­wsta­nia praw­dzi­wych spu­sto­szeń wor­ga­ni­zmie ipsy­chi­ce, jak rów­nież śmier­ci

Spears wywoływała u swojego małego synka choroby, by uzyskać zainteresowanie nie tylko personelu medycznego rzekomym złym stanem zdrowia dziecka, ale dzięki social mediom — ogromniej rzeszy ludzi. Uprawiając "pornografię chorób" wzbudzała ogromny podziw, współczucie i wsparcie pokazując siebie jako bezgranicznie kochającą i oddaną matkę, aktywnie uczestniczącą w przywracaniu zdrowia dziecku, tymczasem okazała się jego katem.

Matka to słowo kojarzy się bezpieczeństw...

To naprawdę wstrząsająca książka. Im dalej czytałam, tym bardziej byłam oszołomiona i ledwo mieściło mi się w głowie, by móc tak krzywdzić własne dziecko. Podtruwać je od pierwszych chwil życia, by zawsze móc otoczyć go opieką, a od ludzi dostać należyte współczucie. Ciężko jest się odnieść do takiej osoby po ludzku, gdyż niby choroba tłumaczy tak bestialskie zachowanie, jednak czy to wystarczy, by taki człowiek mógł być oczyszczony z zarzutów?
Historia, którą przedstawił nam autor jest naprawdę dla ludzi o mocnych nerwach. Pisarz przeprowadził bardzo dużo wywiadów z różnymi ludźmi w tym z samą kobietą, by jak najdokładniej opisać tą historię. Zrobił to z wielką precyzją i zainteresowaniem ze strony czytelnika. Opowieść przedstawił trochę w formie samej książki, lub może wydarzeń z zapamiętanych przez innych sytuacji. Co inny człowiek, to było podkreślone jak bardzo nie chciał uwierzyć w dziwne postępowanie oskarżonej. I jak później sam się jej obawiał. Czytamy o scenach, kiedy matka robiła coś dziwnego dziecku, a później się tego wypierała. Trudno powiedzieć, czy robiła to z przyjemnością, czy według niej tak należało robić. Jedyne czego byłam pewna, to całkowitego braku jakichkolwiek uczuć z jej strony. Nie ważne, że czasami okazywała emocje, bo takie drobne gesty zdradzały, że nie do końca były one szczere. Sam autor był zdziwiony jej zachowaniem. Nie chce tu opisywać rodzaju krzywd, których dopuściła się na swoim dziecku, gdyż już samo pisanie tego sprawiałoby mi...

MÓJ SŁODKI ANIOŁKU
JohnGlatt
@filiamrocznastrona
@filianafaktach

"Za­stęp­czy syn­drom Münch­hau­se­na jest cho­ro­bą psy­chicz­ną, wktó­rej przy­pad­ku opie­ku­no­wie ce­lo­wo krzyw­dzą swoje dzie­ci, żeby zwró­cić na sie­bie uwagę izy­skać współ­czu­cie."

John Glatt to autor, który słynie z drastycznych książek oraz historii w nich opisanych, których głównymi bohaterami jak i sprawcami są ludzie.
Tak jest również w przypadku jego najnowszej książki pt." Mój słodki aniołku ".

Matka-to osoba, która powinna kochać swoje dziecko bezgranicznie, która powinna stać po jego stronie, która powinna być ostoją i opoką do której będzie chciało wracać. Czy tak było i w tym przypadku?

"Nie zabijaj.
Jedną znaj­bar­dziej pod­sta­wo­wych iin­tu­icyj­nych mak­sym ludz­kie­go prawa imo­ral­no­ści jest zakaz za­bi­ja­nia."

Jest to wstrzasajaca historia małego chłopca oraz jego mamy. Czytałam i płakałam. Nie mieściło mi się w głowie, do czego zdolny jest człowiek. Wiele jest potworów chodzących po ziemi, ale tutaj wszelkie hamulce zostały poluzowane. Cierpiałam jak czytała, musiałam ją odkładać aby nie rozpaść się na kawałki. Szok, niedowierzanie, rozpacz, okrucieństwo to uczucia które towarzyszyły mi podczas czytania.

Jak matka może po­trak­to­wać swoje nie­win­ne dziec­ko wtak bez­dusz­ny, nie­ludz­ki iwy­ra­cho­wa­ny spo­sób?
Jest to pytanie które ciągle sobie zadawałam podczas czytania.

Nie była to ł...

Mama to miękkie ręce. Mama to melodyjny głos, to chuchanie nauderzone miejsce. Mama to samo dobro isama przyjemność. Coś, co dobrze jest mieć wkażdej chwili życia koło siebie, dookoła siebie, gdzieś nahoryzoncie." - M. Wańkowicz

W oczach świata Lacey Spears była mamą o jakiej marzy każde dziecko. Czuła, kochająca i oddana kupowała synkowi wszystko o czym może myśleć mały chłopiec.
Co więcej przez cały czas publikowała jego zdjęcia wywołując uśmiech na twarzach przyjaciół oraz osób zupełnie obcych.
Prawda o tej dwudziestosiedmiolatce jest jednak przerażająca i dosłownie mrożąca krew w żyłach.
Odkąd na świecie rozwinęły się media społecznościowe wielu rodziców często pokazuje w nich swoją codzienność.
Czy jednak publikacja zdjęć z badań lekarskich,zabiegów operacyjnych i rekonwalescencji malucha nie jest już przesadą?
John Glatt w sposób wyjątkowo skrupulatny i dociekliwy przedstawił historię wyrachowanej osoby , która swoimi działaniami doprowadziła do śmierci niewinnego chłopca.
Nie szczędząc szczegółów opisał jak służby medyczne oraz opieka społeczna ignorowały niepokojące oznaki świadczące o tym,że młoda matka może cierpieć na zastępczy zespół Minhausenna, który objawia się tym,że opiekunowie celowo wywołują objawy różnych przypadłości u tych , którzy zostali im powierzeni.
Szczerze mówiąc czytałam tę książkę i niejednokrotnie miałam ochotę rzucić nią przez pokój, a potem po prostu rozszarpać jej główną bohaterkę i to dosłownie..
...

Dla świata zewnętrznego Lacey Spears była idealną matka, regularnie publikującą w mediach społecznościowych dramatyczne informacje o wstrząsających problemach zdrowotnych swojego syna Garnetta. W rzeczywistości jednak była bestią w ludzkiej skórze, która z zimną krwią zamordowała swego pięcioletniego synka, wstrzykując mu za pomocą sondy żołądkowej wysokie stężenie soli, uprzednio przez wszystkie lata życia chłopczyka celowo doprowadzając go do choroby, aby wzbudzać tym samym współczucie wśród lekarzy i osób ją obserwujących.

„Mój słodki aniołku” to kolejny w dorobku Johna Glatta reportaż, którego treść nadal wybrzmiewa w mojej głowie, siejąc przy tym niemałe spustoszenie wobec okrucieństwa, bezduszności i braku jakichkolwiek ludzkich odruchów „matki”, która nigdy nie miała prawa się nią tak nazywać. Ponad pół tysiąca stron pełnych przerażających faktów, ich analizy i wniosków prowadzących definitywnie do finału, który był mi znany od samego początku, a który w moich oczach jawił się jako ponury, nikogo nie bawiący żart.

Książka, jak to bywa w przypadku Glatta nie jest dla każdego i piszę to z całkowitym przekonaniem. Dla mnie, jako dla taty (bo ojcem może być każdy, a tatą już nie) 4,5 rocznego Adasia, było to trudne spotkanie z tragedią, której zwyczajnie nie umiem sobie wytłumaczyć. Chyba nikt nie umie…

Współpraca z wydawnictwem Filia.

7/10

Bardzo lubię czytać twórczość Glatta, jednak ta książka nie pochłonęła mnie jak pozostałe. Same suche fakty, często musiałam robić przerwy w czytania, żeby nabrać dystansu do owej historii.

Fabuła opowiada o młodej kobiecie Lacey, która od początku „lubiła” spędzać czas z dziećmi. Zajmowała się dziećmi sąsiadów i znajomych, a gdy zawsze w ciążę to zajęła się swoim synem Garnettem. Ciężko mówić tutaj o trosce i prawidłowej opiece, gdyż kobieta została skazana za zabicie swojego dziecka.

Matka twierdzi, że chłopiec od pierwszych dni życia był chorowity. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że wiele osób, z rodziny i otoczeni, zgłaszało nadużycia wobec Garnetta do różnych instytucji. Jednak przez pięć lat udawało się kobiecie unikać kary lub przekonywać owe instytucji do nieprawdziwości stawianych jej zarzutów przez jej bliskie otoczenie. Potrafiła kłamać, była manipulantą, przez to najbardziej cierpią jej syn. Niepojęte dla mnie, miarka się przebrała gdy pod nosem całego szpitala dokonała makabrycznego mordu.

Jak bardzo poruszyła mnie ta historia nawet nie jestem w stanie opisać. Sama jestem mamą, więc tym bardziej czytałam to z wielką odrazu i niepowierzaniem. Jak system potrafi zawodzić w każdym kraju.