Miłość nad rozlewiskiem

Powieść to ostatni tom z cyklu Rozlewisko, w którym poznajemy dalsze losy bohaterów z poprzednich książek, a wiele pytań znajduje swoje odpowiedzi. Jest to de facto kontynuacja „Domu nad rozlewiskiem”, ponieważ „Powroty nad rozlewiskiem” sięgały dalekiej przeszłości.

W odróżnieniu od poprzednich części w tej opowieści mamy dwie narratorki – Gosię, która sądziła, że w końcu odnalazła swoje miejsce, miłość i stabilizację, a także Paulę, która niespodziewanie zamieszkała nad Rozlewiskiem, ponieważ jej życie wywróciło się do góry nogami. Każda z bohaterek opowiada historię ze swojej perspektywy, z innymi szczegółami, patrząc na świat w nieco inny sposób.

Gosia, szukając spokoju i pogodzenia z matką zamieszkała nad Rozlewiskiem, gdzie znalazła pracę, przyjaciół i szczęście. Wraz z Kaśką i mamą w mazurskim domu odnalazła swoje miejsce na ziemi i poukładała swoje sprawy. Kobieta ułożyła sobie także życie uczuciowe i związała się z Januszem, ale czy to ten mężczyzna na całe życie, którego jest w stanie zaakceptować w pełni, ze wszystkimi wadami i zaletami?

Paula ze względu na trudne wydarzenia, z którymi musiała się zmierzyć i przeszłość, o której chce zapomnieć, postanawia zamieszkać z „mamą” Gosią nad Rozlewiskiem. Dziewczyna musi poukładać swoje życie, zobaczyć co tak naprawdę jest dla niej ważne i odpocząć od ostatnich wydarzeń. W trakcie pobytu w tym wyjątkowym miejscu zaczyna zdawać sobie sprawę, że również chciał...

Oto i trzecia część mazurskiej trylogii Małgorzaty Kalicińskiej za mną . Z jednej strony żal mi się rozstawać z jej bohaterami , z którymi jakoś trochę się zaprzyjaźniłam . Z drugiej strony ta książka jest ledwo dobra , niczym mnie właściwie nie zaskoczyła . Dobry pomysł na plus , to ten by oddać narrację w ręce dwóch kobiet , a nawet dwóch pokoleń kobiet . Paula , koleżanka Marysi która ma nieźle pokręcony życiorys i poglądy na życie odbiegające od uporządkowania i stateczności . Oraz Małgosia , stateczna wyciszona i mądra życiowo kobieta , snująca swoją opowieść niespiesznie i sentymentalnie . Na minus , nieodzowne przepisy kulinarne , na szczęście w mniejszej ilości niż w części drugiej . Kolejny minus to powracanie znowu do dziennika mamy Basi , w mojej ocenie zupełnie niepotrzebne . Dające tylko efekt wypełniacza . Najbardziej chyba z całej gamy postaci z wszystkich części polubiłam milczącą '' Wronę '' , no i Kaśkę która potrafiła przywołać wiosnę i zaczarować deszcz . Myślę też że to był właściwy moment dla tej trylogii aby już ją zakończyć .

Bardzo fajnie mi się czytał tę książkę ;)