Metafizyczne podstawy nauki prawa

Metafizyka moralności (Metaphysik der Sitten) Immanuela Kanta została pierwotnie wydana w dwóch osobnych częściach: w styczniu 1797 r. u Friedricha Nicloviusa w Królewcu wyszły Metafizyczne podstawy nauki o prawie (Mataphysische Anfangsgründe der Rechtslehre), a kilka miesięcy później, w sierpniu tegoż roku, w tymże wydawnictwie ujrzały światło dzienne Metafizyczne podstawy nauki o cnocie (Mataphysische Anfangsgründe der Tugendlehre). Mój przekład drugiej części Kantowskiego dzieła ukazał się w Wydawnictwie ANTYK już dwa lata temu. W obecnym tomie przekazuję czytelnikom moje tłumaczenie jego części pierwszej. (...) Przekazaną wersję Kantowskiej Nauki prawa od samego początku odbierano jako tekst intrygująco ważny, lecz równocześnie zniechęcająco trudny. Skarżono się, że przy staranniejszej lekturze ujawnia on wiele miejsc nie tylko beznadziejnie niezrozumiałych, lecz także jawnie niespójnych. Do pewnego czasu te jego defekty składano głównie na karb nienajmłodszego już wieku autora - w roku wydania swojego dzieła Kant miał 73 lata - i związanego z tym ponoć spadku jego sił twórczych. W pierwszej połowie XX w. pojawiła się wszakże inna hipoteza. W 1929 r. W. Buchda w swojej dysertacji na temat Kantowskiej teorii prawa prywatnego zwrócił uwagę, że w § 6 omawianego dzieła znajduje się obszerny fragment (obejmujący akapity 48), który według wszelkich językowych i rzeczowych oznak jest interpolacją, wstawioną tam wbrew woli autora. To odkrycie Buchdy - w tej mierze, w jakiej w ogóle je zauważono - spotkało się z jednomyślnym uznaniem w kręgu specjalistów. (...) (Ze Wstępu)