Mąż i żona

Żona posłuszna mężowi, czyli trochę o cnotach niewieścich.

Prawo dotyczące wchodzenia w związek małżeński było kiedyś beznadziejne, o czym dość boleśnie przekonali się bohaterowie tej książki. Jednak nie tylko o samo to prawo chodzi, ale również o dawne obowiązki w małżeństwie, jak już się je zawarło. Historia Hester, która została żoną alkoholika i nie mogła się, w świetle "prawa", od niego uwolnić, stanowi dla mnie świetny przykład czym mogą się skończyć usilne próby wmawiania dziewczętom "tradycyjnych wartości", w których nie ma miejsca na rozwód, bo przecież rodzina jest najważniejsza, a co Bóg złączył... no wiadomo. Przerażające.

Książka "Mąż i żona" mnie zmęczyła, momentami psioczyłam pod nosem "głupie, głupie, głupie". Prawo, dziewczyna, obyczaje. Oby nigdy nie wróciło nic podobnego.

Im częściej sięgam po książki wpisane w kanon literatury światowej, tym częściej przekonuję się, że mimo upływu lat, a nawet setek lat tkwi w nich coś niezwykłego a sama historia niewiele traci na swojej aktualności.

,,Mąż i żona" to jedna z powieści popularnego XIX-wiecznego angielskiego pisarza Wilkiego Collinsa. Ta opowieść ma w sobie coś z farsy, trochę kryminału i thrillera ale przede wszystkim jest to celna krytyka angielskiego społeczeństwa i prawa jakie obowiązuje na Wyspach Brytyjskich.

Dwie młode kobiety, Anne i Blanche, mają wkrótce wyjść za mąż. Związek Blanche to oaza szczęścia. Zupełnie inaczej jest w przypadku Anne. Wplątała się w romans z mężczyzną, dla którego była tylko przelotnym flirtem. Teraz gdy jest w ciąży (fascynujące jest w jaki sposób autor mówi o jej stanie, właściwie nie mówią o nim) zdobywa przyrzeczenie małżeństwa, które wpląta ją w cały splot zbiegów okoliczności, które w znaczący sposób zaważą nie tylko na jej życiu ale także na kolejach losu kilku innych osób.

Dla Wilkie Collinsa punktem wyjścia było niejednoznaczne prawo małżeńskie funkcjonujące na Wyspach Brytyjskich. W zależności od miejsca pobytu samo nazwanie kogoś swoim mężem lub żoną mogło być równoznaczne z zawarciem związku. I paradoksalnie w innym miejscu nawet podpisanie deklaracji w obecności świadków nie równało się ślubowi, jeśli inne dodatkowe warunki nie zostały spełnione. I właśnie z tego czerpie autor budując fabułę przypominającą trochę farsę...