Malfetto. Północna gwiazda

Tym razem mamy dość spory przeskok czasowy i "Północna gwiazda" zaczyna się ponad rok po zakończeniu poprzedniego tomu. Bohaterowie wiele w tym czasie przebyli, sporo się u nich zmieniło i ciekawie poznawało się różnice, jakie zaszły w ich świecie bądź ich charakterach.
W tej części byłam chyba najbardziej zadowolona z tego, jak rozwinęły się postacie. Mam wrażenie, że właśnie tutaj najwięcej zostali rozpisani – i super, bo tym większe wrażenie robił finał. Finał, który... zaskoczył mnie mocno. Zupełnie nie tego się spodziewałam, nie tego oczekiwałam. Na początku zastanawiałam się czy to dobrze czy źle, ale jak przestałam patrzeć tylko na to, co bym chciała przeczytać i przyjęłam wydarzenia z tej książki na spokojną głowę to doszło do mnie, że bardzo dobre to było zakończenie. Takie słodko-gorzkie, chyba idealne dla tej serii, w każdym innym kierunku byłoby... przesadzone. Zostawiła mnie ta książka w dość dziwnym stanie, ale dziwnym pozytywnie mówiąc.