Lord Jim

Józef Korzeniowski, znany całemu światu, jako Joseph Conrad, to jeden z najwybitniejszych pisarzy, jacy kiedykolwiek poważyli się na publikacje.
Jego najbardziej znane dzieła, to "Jądro ciemności", oraz, przeczytana właśnie przeze mnie "Lord Jim".

Jest to opowieść o młodym chłopaku, który wyrusza pewnego dnia na morze.Jego, prężnie rozwijającą się karierę oficerską, burzy pewny incydent, po którym, zostają mu odebrane wszelkie uprawnienia, jednoznaczne z utratą prawa pracy na morzu.W trakcie rozprawy, szczęśliwym zbiegiem okoliczności poznaje pewnego marynarza, Marlowa, którego osoba Jima niezwykle interesuje.Między tą dwójką
nawiązuje się specyficzna więź.Chłopak otrzymuje pracę, którą załatwił mu stary marynarz, zyskuje spokój ducha i gdy myśli, że wszystko zmierza do szczęścia, sprawy nieoczekiwanie komplikują się i to znacznie.O chłopaka bowiem upomina się przeszłość, decyzja którą będzie musiał podjąć zaważy na reszcie jego życia.

Autor w swojej książce, jednoznacznie nie ocenia bohatera.Z jednej strony, Jim przedstawiony jest jako dobry i szlachetny człowiek, świadomy swych wad, ale i zalet.Z drugiej strony czyn który popełnił, na pewno nie był godny naśladowania.Każdy z nas popełnia błędy, czy tego chcemy, czy nie.

Powieść ta, to przede wszystkim opowieść o ludzkich słabościach i o próbie życia z hańbą, która zaważywszy na życiu, nie tak łatwo odejdzie w zapomnienie.Ludzkie błędy i próby pogodzenia się z konsekwencjami.Klasyka, która ...

Tak by się chciało być bohaterem, a życie bywa tak trudne...Dla mnie to ważna książka, która zmieniła moje spojrzenie na świat. Zawsze byłam kategoryczną i zdecydowaną osobą, dla której nie było półcieni i szarości. Po przeczytaniu tej książki zaczęłam sobie myśleć, że tak naprawdę to nie wiem jak bym się zachowała, czy nie uciekła bym ze statku, aż chciałoby się powiedzieć, że "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono". Dla mnie to ważna pozycja w domowej biblioteczce, bo choć momentami trudna, to powracam do niej co parę lat i zawsze jeszcze w niej coś znajduję.

Sądzę, że niedługo wrócę do lektury tej książki, przez którą, czytając jak większość Polaków - z musu, ciężko mi było przebrnąć. Niezwykłe studium ludzkiej egzystencji, moralnych zmagań i konsekwencji postępowania co za nimi idzie, odpowiedzialności za własne czyny. Tytułowy bohater w niezwykły sposób zmazuje winy. Topos absolutnie fenomenalny i zapadający w pamięć. Kanoniczna (Obok "Jądra Ciemności).

Dopiero za drugim podejściem udało mi się ją przeczytać w całości. Niestety tym razem też do mnie nie przemawia. Zażarta walka bohatera z własnym sumieniem powinna być pasjonująca dla czytelnika, a dla mnie jest zwyczajnie męcząca.

Jak łatwo zostać bohaterem? Jak łatwo zostać potępionym? Moralność, dobre zasady. Kiedy i jak je stosować? W książce bohater postępuje tak jak potrafi najlepiej. Przynajmniej tak myśli.

Przeczytałam, ale nie było to łatwe, mimo, że naprawdę kocham czytać!

O prawdziwych męskich odruchach :) Condard był mistrzem pióra

jak dla mnie... nie do przejścia...

coś makabrycznie nudnego