Kuba. Autobiografia

“Zawsze był głodny gry i czasami prawie gryzł trawę. Nieprawdopodobnie się rozwinął. Kiedy do nas przyszedł, był talentem, a po krótkim czasie wyrósł z niego znakomity gracz. Dojrzał. Nabrał poczucia własnej wartości. Wiem, że u Kuby nie jest łatwo o zaufanie, może to jest po prostu część jego osobowości, ale jeśli traktuje się go serio i uczciwie, to wtedy on się otwiera.”

“Ja go podziwiam za to, że nic się w nim nie zmieniło. Podziwiam go też za to, że jest jaki jest.”

“Nigdy nie ważę się go poprawiać. Mimo,że jest młodszy, to on często mi w życiu doradzał, i dobrze doradzał.”

“MD Często myślisz o mamie?
KB Często. Przecież nie jesteś w stanie mimo upływu czasu zapomnieć o kimś kto, był dla ciebie najważniejszy w życiu.
MD Jak wychodziłeś z domu, to mama mówiła: Uważaj na siebie?
KB No właśnie ona nigdy tak nie mówiła, mówiła: Tylko żebyś znowu czegoś nie nawywijał.”

“Zresztą w życiu jest tak, że dopóki nie stracisz czegoś bezpowrotnie, to nie wiesz, ile radości czy też poczucia bezpieczeństwa ten ktoś ci dawał.”