Paul Auster, najbardziej europejski z pisarzy amerykańskich często określany jest przez krytykę mianem postmodernisty. Tymczasem ta etykieta jest raczej wyrazem bezradności wobec bogactwa i nieszablonowości jego prozy. Celniejszym wydaje się określenie pisarz metafizyczny, motywy przewodnie jego twórczości to bez wątpienia nieprzejrzystość ludzkiej egzystencji, samotność, daremne poszukiwanie korzeni i tożsamości, mistyka przypadku. Poszukiwana w nich prawda nie zostaje odnaleziona, lecz nęci wieloznacznością, napięciami, opowieściami, które przykuwają uwagę i dają wiele estetycznej radości.