Księga dżungli. Druga księga dżungli

"Na tej rozstajnej drodze ostatniej,

która cię wiedzie do strasznej matni,

tam, kędy Krwawy Kwiat się szkarłatni -

w noce, gdy oczu sen ci nie sklei,

bo będziesz płakał, próżen nadziei,

słysząc nęcące odgłosy kniei -

w ranki, gdy będziesz z marzeń się budzić,

ażeby ciężką pracą się trudzić,

tęsknym wspomnieniem puszczy się łudzić -

niech wiatr i woda, i łaska kniej

zawsze się jawią na drodze twej!"

"Druga księga dżungli" to kolejny zbiór opowiadań, w których znajdziemy nie tylko historie o Mowgliem i indyjskiej dżungli, chociaż tych było chyba najwięcej. Bardzo ciekawa jest legenda o powstaniu dżungli, jej pierwszym władcy i o tym skąd wziął się strach (i tygrysie prążki przy okazji). Prawa, którymi rządziła się dżungla, stanowią pretekst do rozważań nad naturą ludzką. Mowglie wychowany przez zwierzęta nie rozumie do końca świata ludzi.

Do refleksji może pobudzić również historia opisana w opowiadaniu "Cud Purun Bhagata". Purun Dass, bramin z bardzo wysokiej kasy, minister, porzuca wygodne i dostatnie życie aby zostać żebrakiem.

Osadzona w odmiennym klimacie jest "Quiquern", opowieść o legendzie z Dalekiej Północy, widziadle olbrzymiego psa bez włosów i zębów, który czasem ukazuje się podróżującym. Nie jest ani złym ani dobrym omenem, a co przyniósł bohaterom tego opowiadania - musicie sprawdzić sami.
...

Druga część 'Księgi dżungli' była dla mnie ciekawsza niż pierwsza. Nawet dokładnie przeczytałam wszystkie opowiadania, w przeciwieństwie do pierwszej części, w której było ciężko..
Nieprzemijające wartości utworu to zauważenie praw natury, tego, ze zwierzęta kierują się sprawiedliwszymi prawami, w ogóle, ze są stworzeniami, które CZUJĄ i ODCZUWAJĄ. Sto lat temu była to nowość. Prawdę mówiąc, dla wielu ludzi wciąż jest to nowość,np. że pies czuje ból.
Opowiadania były przedstawione według wewnętrznej logiki, aby ukazać świat zwierząt jako sprawiedliwszy niż świat ludzi. Kilkakrotnie zauważyłam analogie, gdy płynęły porady dla zwierząt, które odnoszą się tak naprawdę do ludzi. Np. 'Myć się należy codziennie: od czubka głowy aż do kity'. Jakże życiowa porada, szczególnie gdy właściciel jedzie środkami transportu zbiorowego....
Świat przedstawiony był ciekawy, obrazy dopracowane. Zainteresowała mnie szczególnie historia Innuitów, w której czytelnik widzi jak bardzo człowiek i zwierzęta w ekstremalnych warunkach podlegają tym samym prawom.