Klara i półmrok

Kiedy przeczytałam opis tej książki na okładce , kiedy zaczęłam ją następnie czytać , nieodparcie skojarzyła mi się z inną książką o podobnej tematyce . Mianowicie chodzi mi o " Kiedy byłem dziełem sztuki " Érica - Emmanuela Schmitta . Tam ''sztuką '' z człowieka była rzeźba . Tutaj autor poszedł zdecydowanie dalej i dziełami sztuki uczynił obrazy z ludzi , z wszystkimi konsekwencjami wynikającymi z bycia obrazem . Czyli z naciąganiem płótna , gruntowaniem i konserwowaniem . Ba , autor idzie jeszcze dalej , proponuje nam czytelnikom byśmy wyobrazili sobie , lampy , stoliki , popielniczki , krzesła i wiele innych tak zwanych przedmiotów użytkowych wykonanych , właściwie nawet nie wiem jak to napisać : z ludzi ? na ludziach ? . Bo czy te ''rzeczy'' nadal są ludźmi . ? Ha ! na to pytanie każdy musi sobie sam odpowiedzieć . To straszna książka , straszna i niepokojąca . balansująca na bardzo , bardzo cienkiej granicy obrzydliwości i zwyrodniałości a fascynacji . Niemożliwości i ludzkiej fantazji . Jak bardzo płynna jest granica moralności , etyki i ludzkiej godności ? Jak daleko można posunąć się w odczłowieczaniu człowieka ? Dokąd sięga ludzka ciekawość i próżność ? Na koniec dwa cytaty z tej lektury '' Czy zdarzyło się wam kiedyś (...) że zwiedzacie muzeum sztuki nowoczesnej i czujecie że wpada wam do oczu gówno ? '' (str.235). '' Taka jest sztuka , drodzy państwo . Taka jest właśnie sztuka '' (str.474). Książka jest bardzo dobrze napisana , trudno się od niej oderwać , chociaż...