Opinia na temat książki Kawiarnia pod Pełnym Księżycem




Nie jestem zodiakarą, nie siedzę w astrologii, nie wierzę w horoskopy. A jednak właśnie jestem zakopana w informacjach z Google o kosmogramie, znaczeniu domów oraz planet, informacjach o retrogradacji Merkurego. Z jednej strony jestem od tego daleko, a z drugiej w moim życiu pojawiła się Mai Mochizuki ze swoją powieścią, której klimat wciągnął mnie na tyle, że obudziła we mnie ciekawość. Stworzyła bowiem magiczną opowieść w duchu historii takich jak „Zanim wystygnie kawa“, choć o innej twarzy. Twarzy prawdy zapisanej w gwiazdach oraz kawiarni, którą prowadzą koty. Losy bohaterów są ściśle ze sobą powiązane i jak na powieść japońską z półki comfort są postaciami rozbudowanymi, a sama historia dla odmiany mnie zaangażowała. Ostatnim czasem miałam wrażenie, że azjatyckie ciepłe opowieści budowane są na tych samych schematach i że zmęczyło mnie kopiuj-wklej, a jednak „Kawiarnia Pod Pełnym Księżycem“ mnie zainteresowała i zaangażowana, pochłonęłam ją w jeden wieczór i podczas lektury było mi bardzo przyjemne. Bohaterowie znajdują się w niepewnych sytuacjach, a w ich sercu wiele jest wątpliwości, a koty mają wręcz mentorski ton (w końcu jeden z nich jest Mistrzem), co mogło dać patetyczne połączenie, ale bez wyraźniej przyczyny polubiłam tę historię i miło spędziłam z nią czas.

.
przekł. Barbara Słomka
.

Ciekawostka: Powieść ta nie powstałaby, gdyby nie ilustracja Chihiro Sakurada. Stała się ona inspiracją dla autorki, uzupełnieniem luk, jakie miała w prozatorskich planach. Polska okładka jest piękna, ale istotne jest to, że nie jest ona pracą, która stała się początkiem historii.