Kąpiel w stawie podczas deszczu

Geniusz w czystej postaci. Ta książka to perełka wśród innych tytułów ,,O pisaniu", które od czasu do czasu pojawiają się na księgarnianych półkach. Niedawno miałam do czynienia ze świetnymi esejami Margaret Atwood, którą szalenie sobie cenię jako autorkę, a dziś jestem po jeszcze smaczniejszej lekturze Georga Saundersa. Obie te książki niesamowicie poszerzyły mój pogląd na literaturę, na pisanie, na to jak o sztuce słowa myśleć, jak ją pojmować, dlaczego w ogóle powstaje i dlaczego jest w moim życiu tak szalenie ważna.

Saunders zaproponował nam aż 7 opowiadań i aż 7 omówień tych tekstów, którym przygląda się nader wnikliwie, ale robi to w sposób zawadiacki bardziej niż akademicki. Podejrzewam, że to dlatego, bo sam jest zawadiaką i zaczął pisać późno, bo jak sam twierdzi, źle się do tego zabierał. W końcu, kiedy po przeczytaniu wielu klasyków rozłożył je na czynniki pierwsze i pojął czym jest pisarstwo oraz wziął sobie za wzory Tołstoja, Czechowa i Gogola, szybko poszybował na listy bestsellerów.

Dziś jest jednym z najbardziej rozchwytywanych, najwybitniejszych pisarzy amerykańskich, a jak wiemy w Stanach nie trudno o konkurencję również w prowadzeniu kursów kreatywnego pisania, które mistrz postanowił podarować wszystkim nam w formie książki i chwała mu za to, bo ksiązka ta jest wielka i warta nie tylko pieniędzy ale przede wszystkim naszego cennego, czytelniczego czasu.

Saunders przewodnikiem po opowiadaniach rosyjskich mistrzów: Czechow, Gogol, Tołstoj i Turgieniew, czyli jak czytać małą formę.

Doskonały przykład, jak błyskotliwie można „wgryźć” się w literacką materię, jednocześnie pisząc o tym ciekawie i wciągająco. Mr George pokazuje nie tyle, jak pisać (sam zaprzecza, by jego książka była poradnikiem, choć dużo czasu poświęca kompozycji i budowaniu napięcia w opowiadaniu; podaje nieco wiadomości o banałach, bohaterze, konkrecie i wydajności), ale jak odczytywać myśli autora uwięzione między słowami. Podpowiada, ile interpretacji można odszukać w akapicie, a ile znaczeń i powiązań z życiorysami ich twórców. Wszystko to czyni „Kąpiel w stawie*” pozycją wyjątkową, wspaniałą wyprawą w niepoznane przeze mnie rejony prozy. Jest przecież napisana przyjemnym i świeżym językiem, wypełniona saundersowskim poczuciem humoru, a to wszystko sprawia, że miałoby się ochotę wziąć udział w wykładach, które George S. prowadzi ponoć pasjonująco (3xp). Zapominamy nawet, że sam mistrz nie włada rosyjskim, co dodaje jego opowieściom o twórczości rosyjskich tuzów szczypty pikanterii.

A nawet jeśli „wykład” nam się nie spodoba, jeśli przewodnik zamęczy zbyt długą wycieczką, pamiętajmy o tym, że dostaliśmy w cenie saundersowskich wynurzeń kilka oryginalnych opowiadań, które naprawdę coś znaczą 😉

*podczas deszczu