Język cierni

"Jeżeli jesteś na tyle niemądry, by zboczyć ze ścieżki..."

Zapewne poznałeś w swym życiu wiele baśni i bajek, słyszałeś historię Jasia i Małgosi, Dziadka do orzechów czy Małej syrenki.
A jeśli powiem, że mam dla Ciebie coś nowego, równie zachwycającego i pouczającego?
Kolejny magiczny zbiór baśni wartych usłyszenia?
Zamieszaj w garnku rasowej wiedźmy, poczuj smak morskiej soli na ustach, walcz o życie z prawdziwymi potworami i tymi niesłusznie oskarżanymi. Niech magia zakręci twe włosy w sprężynki, nada rumieńce twarzy, sprawi by oczy iskrzyły się marzeniem.

Leigh Bardugo autorka cyklu Griszy, wspaniała twórczyni postaci Aliny z " Cień i kość" czy Kaza z "Szóstki wron", po raz kolejny osiągnęła niemały sukces i podarowała światu kolejną książkę z jej uniwersum. Opowiadania snute o północy, zasłyszane z Nowoziemia, Krechu, Ravki czy Fjerdy zamknięte w "Języku cierni" pozwalają poznać nam lepiej bezgraniczną fantazję autorki oraz jej fascynację baśniami Andersena i Braci Grimm. Leigh Bardugo już samym tytułem przestrzega nas przed niebezpieczną magią i rzeczywiście w książce natykamy się na nią niemal przy każdym niepewnym kroku. Pośród liter sześciu niespotykanych opowieści doszukamy się wielu zaskakujących zwrotów akcji, nietypowych dla baśni - dobro nie zawsze ostatecznie zwycięży. Pojawią się nawiedzone domostwa i zaklęte przedmioty, mówiące zwierzęta i głupi wieśniacy. Potwory i księżniczki w zadziwiający sposób zamienią się miejscami, a miło...

Pięknie wydany i zilustrowany zbiór sześciu baśni, które mogą stanowić uzupełnienie do cyklu Szóstki Wron i Trylogii Grisza, ale równie dobrze mogą być oddzielnym tworem, ponieważ poza znanymi z poprzednich książek Bardugo miejscami, z których bajki pochodzą, trudno było mi doszukać się w nowych historiach czegokolwiek, co na powrót przeniosłoby mnie w świat, w którym żyli Kaz Brekker czy Alina Starkov. Nie ujmuje to jednak ani trochę temu tomikowi - nie przeczę, że niektóre baśnie w pierwszym odruchu absolutnie mi nie podeszły, ale w miarę zagłębiania się w treść kolejnych, dałam się całkiem pochłonąć płynącemu z nich niepokojowi i mrokowi.

Zbiór opowieści stylizowanych na baśnie i podania ludowe ze świata, w którym ma miejsce akcja pozostałych książek Leigh Bardugo. Każda historia zawiera pewne nawiązania do znanych baśni, ale przekształcone przez autorkę w mniej lub bardziej przewrotny sposób, dzięki czemu dobro i zło mają tendencję do nagłego zamieniania się miejscami w okolicach zakończenia. Jak to w baśniach bywa, obok książąt, dziadków do orzechów i lukru można w nich znaleźć też takie atrakcje jak masowe mordy, skórowane zwierzęta i tatusiów-pedofilów, opisane w konwencji łagodzącej co drastyczniejsze pomysły autorki. Książka cierpi też na typową przypadłość utworów pisanych przez kobiety (szowinizm wycieka mi z klawiatury) i wśród głównych postaci przeważnie brak jest mężczyzn a jeśli występują, to w większości są potworami - w przeróżnych znaczeniach tego słowa. Sprawiało to, że baśniowe historie po pewnym czasie zaczynały być irytujące. Bezpośrednie nawiązania do akcji innych książek z tego uniwersum nie pojawiły się, ale wydarzenia opisane w poszczególnych historiach miały miejsce w lokalizacjach znanych z "Trylogii Griszy" czy "Szóstki Wron".
Książka została wydana w ciekawej i niestandardowej oprawie graficznej. Każdej historii towarzyszą umieszczone na marginesach elementy graficzne (nawiązujące bezpośrednio do treści danego opowiadania), których ilość rośnie na kolejnych stronach, aż pod koniec danego opowiadania zajmują całe obrzeża stron. W niektórych tekstach zmieniają się one w całości ilu...

Zazwyczaj baśnie kojarzą nam się z historiami, w których sierotki nękane przez siostry przyrodnie stają się księżniczkami, głupek wioskowy okazuje się być kimś zupełnie innym, a potwór którego wszyscy się bali staje się nagle całkiem sympatyczną bestią. Od wieków uczono nas że zło nigdy nie wygra z dobrem, a każdy najdrobniejszy nawet przejaw altruizmu zostanie nam zwrócony z nawiązką, Takim ewenementem były pierwsze baśnie braci Grimm, w których krew lała się strumieniami, a biedne sierotki nie raz musiały stracić życie w dobrej wierze. Później oczywiście takie historie uładzono i każdy spodziewa się że w baśni dobro zawsze zwycięży, albo przynajmniej będzie miało szansę wyjść cało z opresji.

Sytuację tą zmieniła Leigh Bardugo w swojej książce „Język cierni. Opowieści snute o północy i niebezpieczna magia”. Przedstawiła tutaj z pewną szczyptą nowości klasyczne opowieści, a zakończenie każdej z nich nie jeden raz mnie zaskoczyło. Wszystkie zaczynają się jak klasyczne baśnie. Jednak im głębiej wchodzimy w opowieść zostajemy zaskakiwani niezwykłymi zwrotami akcji, czy końcowymi scenami, które nijak nie pasują do utartych zakończeń.

Słowem podsumowania, doskonała lektura dla każdego. Jednak jeśli ktoś liczy na ckliwe, polukrowane opowiastki srogo się zawiedzie. Tutaj dobro musi się bardzo starać aby pokonać zło, a co ważniejsze nie zawsze to się udaje. Polecam.

Co do szaty graficznej, ilustratorka dokonała czegoś wspaniałego. Przy pomocy zaledwie kilku...