Instytut (wydanie drugie poprawione)

Bardzo poprawny horror. Z mocnym wątkiem obyczajowo-psychologicznym. Podobało mi się i podtrzymuję moją dobrą opinię o Autorze. Bo bezsprzecznymi atutami Jakuba Żulczyka są: przejrzysty styl (konstruowanie prostych wypowiedzi, bez zagmatwanych i skomplikowanych zdań), a także barwny i plastyczny – ale bez pustej frazeologii – język, który odpowiednio pobudza wyobraźnię.
A wyobraźnia jest bardzo potrzebna. Bo w dreszczowcu "Instytut" dostajemy mroczną zagadkę. Kto uwięził grupkę znajomych Agnieszki w jej mieszkaniu? Dlaczego ich przetrzymuje? Czy to jest kara dla kogoś? Kim są źli ONI?

Żulczyk umiejętnie buduje klimat niepewności i zagrożenia, a świetną historię z retrospekcjami i dobre rysy psychologiczne postaci wykorzystuje, żeby metaforycznie zobrazować życiowe i emocjonalne osaczenie. Intrygującą fabułę uzyskuje dzięki różnym płaszczyznom czasowym. Stosuje cofnięcia do barwnych chwil studenckich, młodzieńczych szaleństw, późniejszych frustracji wczesnomałżeńskich z dylematami typu kocha-nie kocha. A wszystko scala wątkiem miłości matczynej i bolesnej rozłąki z córką.
Sprawnie i płynnie przechodzi do bieżących chwil w zamkniętym mieszkaniu, a czytelnik może się, razem z bohaterami, zastanawiać kto zawinił i dla kogo jest ta kara...
Trochę rozczarowuje "gangsterskie" zakończenie ze swoją uproszczoną moralizatorską przestrogą: nie bądźcie ślepo posłuszni, nie możecie życia zmarnować na słuchanie poleceń, nie trwajcie w strachu, dreptając w miejscu. Bo wy...

Interesujący pomysł na fabułę - zaczęłam cieszyć się z tego, że mieszkam na parterze... Recenzja femme w pełni oddaje moje uczucia po przeczytaniu tej książki. Mi również podobały się retrospekcje, dzięki którym poznajemy życie właścicielki mieszkania. Początkowo pozornie bez większego znaczenia dla tego co rozgrywa się tu i teraz w mieszkaniu Agnieszki, z czasem jej wspomnienia stają się jak poszczególne elementy puzzli - wyłania się z nich rozwiązanie zagadki: dlaczego uwięzieni zostali właśnie lokatorzy Instytutu i kim są tajemniczy napastnicy. Ujął mnie również sposób, w jaki zostali opisani wszyscy uczestnicy niezwykłych wydarzeń mających miejsce w zamkniętym mieszkaniu, ich emocje, zmęczenie, strach. Podobnie jak femme jestem też trochę rozczarowana zakończeniem, ale mimo wszystko uważam, że warto przeczytać tę książkę.

W tej książce podoba mi się nie tylko sama fabuła, ale sposób narracji. Żulczyk pisze genialnie! Zauważa czasami banalne rzeczy, ale opisuje, to w sposób przyciągający uwagę. Na pewno sięgnę po inne książki autora, ze względu na styl pisania :)

Ogólnie książka dobra, trzymająca w napięciu, jednak zakończenie mocno rozczarowuje.

Rewelacyjna, wciąga od pierwszej kartki! Czy zna ktoś podobne książki? Bo chętnie bym sobie jeszcze coś przeczytała w tym klimacie :)

Całkiem niezły horrorek