Imperium wilków

Nie oglądałam filmu, nie znałam książki. Dostałam kiedyś paczkę powieści, a wśród nich ona. I gdyby nie to, że jak komuś pożyczyłam, to prawie zaginęła - co, pomyślałam, jest znakiem, że to ciekawa książka, nawet bym o niej zapomniała. Powieść ma już swoje lata, a autor chyba jest zapomniany, ale trzeba przyznać, że warto go odkurzyć z tego lamusa. Powieść czyta się wartko. W zasadzie obecnie czytam w nocy i to też jak mogę siedzieć, ale tę książkę pochłonęłam w 2 noce. W zasadzie jest tak dobrze napisana, że nie zwraca się uwagi na dialogi, opisy, ale się pochłania akcję. Teraz pisze się wiele takich powieści (w sensie powieści kryminalno-sensacyjnych o brtutalnych morderstwach albo o kobietch z tajemnicą), ale taka płynność to rzadkość.
Akcja biegnie dwutorowo. Z jednej strony mamy historię kobiety z amnezją, która odkrywa swoją tożsamość, a z drugiej - dochodzenie dwóch policjantów w sprawie brutalnych morderstw w Paryżu na kobietach, imigrantkach z Turcji. Jest ten dobry i ten zły. Po prostu dawno nie czytałam tak pochłaniającej powieści sensacyjnej.