Dziewczyna w różowym

“Dziewczyna w różowym” to nie tylko przyjemna, ciekawa i dobrze napisana obyczajówka young adult. To także ważny głos w temacie braku równouprawnienia, stereotypów oraz walki o swoją tożsamość.

Bo to nic dziwnego, że blondynka w różowej sukience kocha żużel i chce studiować na politechnice!

Klamka to bohaterka, z którą bardzo łatwo było mi się utożsamić. To dziewczyna, której największą pasją jest żużel - jako fanka Formuły 1 rozumiałam doskonale jej entuzjazm przed każdym wyścigiem, zainteresowanie życiem prywatnym kierowców i burzę emocji wywoływaną przez ten sport. Ponadto jako jedna z nielicznych dziewczyn z mat-fizu (i jedna z dosłownie kilku na studiach informatycznych) również doskonale rozumiałam, co czuła bohaterka w niektórych sytuacjach. I chociaż moje fakultety z fizyki ani żadne inne zajęcia nie były koszmarem, to zdaję sobie sprawę, że wiele dziewczyn może na nich cierpieć tak samo jak Klamka.

W końcu to dla chłopaków, dziewczyny niech idą na humana. A jak masz różową sukienkę i ładny makijaż to na pewno jesteś głupiutka, idź przypudrować nosek, a nie zgłaszasz się do rozwiązywania zadań z matmy. Pewnie fale to ogarniasz tylko na włosach, nie na fizyce, co nie?

A no właśnie że nie!

Uwielbiam książki o dziewczynach w STEM, bo sama długo nią byłam. Uwielbiam książki życiowe, których bohaterowie mają problemy, nie radzą sobie z presją lub okrucieństwem rówieśników. Uwielbiam bohaterki, które mają nietypowe pasje. No...

Nie mieszczę się w ramach i dobrze mi z tym!

Powieść zachwyciła mnie już od pierwszych stron i praktycznie od samego początku wiedziałam, że w świecie Klamki spędzę miłe chwile. Główna bohaterka książki to moje zupełne przeciwieństwo, za to czytając o jej przyjaciółce, zresztą mojej imienniczce, miałam wrażenie, że czytam o sobie samej, co jeszcze bardziej uprzyjemniło i uatrakcyjniło mi lekturę.

Joanna Krystyna Radosz w swojej książce stawia na realizm — pokazuje świat nastolatków takim, jakim jest naprawdę, bez koloryzowania. Przy okazji, prawie mimochodem, bez moralizowania, a jednocześnie w sposób bardzo dosadny pisze o tym, co ważne, czyli między innymi o akceptacji, przełamywaniu barier, byciu sobą i sięganiu po marzenia.

Klamka i inne postaci z książki zdecydowanie mogą być przyjaciółmi młodych ludzi. Zapewniam, że praktycznie każdy nastolatek sięgający po tę pozycję odnajdzie w niej chociaż trochę siebie. Sama jestem niewiele starsza od bohaterów i tym bardziej doceniam sposób, w jaki Autorka opisała ich świat i ich samych.

Ja nie przeczytałam "Dziewczyny w różowym", ja ją wręcz pochłonęłam. Zupełnie inaczej było z napisaniem tej recenzji... chyba po prostu potrzebowałam czasu, by przemyśleć i ubrać w słowa moje zachwyty. ;) Bardzo ważna i świetna młodzieżówka, jedna z najlepszych, jakie przeczytałam w tym roku. Wśród wielu podobnych pozycji skierowanych do nas...

Na początek ustalmy sobie jedno - Klamla to oficjalnie moja psiapsi i pójdziemy kiedyś razem na żużel w moim ukochanym Toruniu. Obie ubrane w róż.

Wracając do książki. Dla mnie to nie była fikcja literacka. Traktuję to jak opowieść przyjaciółki, relacja z dni, które spędziłyśmy oddzielnie a teraz ona mi je opowiada. Po 1 jest to zasługa umiejscowienia akcji w Toruniu, a znam to miasto od urodzenia. Po 2 i najważniejsze autorka ma niesamowity styl pisania. Lekko, prosto a jednocześnie z humorem i emocjami.

Blondynka w różowej kiecce kochająca żużel i chodząca na fakultety z fizyki? Przecież to wizualnie się nie klei. A taka figa!

Patrycja, dla przyjaciół (czyli też dla mnie) Klamka to bohaterka z gatunku strong woman. Ma konkretny plan na przyszłość, swoich żużlowych racji broni jak lwica młodych. I burzy stereotypy. Pokazuje, że ocenianie po pozorach to najgorsza rzecz jaką możemy zrobić innym.

Niesamowicie życiowa historia o relacjach międzyludzkich, licealnym życiu na prostej do matury, przyjaźniach, przypadkowych spotkaniach i własnych planach na przyszłość oraz świadomy mówieniu "nie". A wszystko to w akompaniamencie silników żużlowych motocyklów.

Książka nie tylko na nastolatków, ale i dla starszych czytelników. Nie bądź upartym osiem z jednotorowym myśleniem- najpierw poznaj, dopiero oceniaj.

Potrzebuję więcej Klamkowych przygód

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, i przyznaję że bardzo udane.
Główna bohaterka Klamka, pozytywnie zakręcona, fanka żula, chodząca własnymi drogami. Lubi ubierać się na różowo, co nie przysparza jej przyjaciół, zwłaszcza gdy trafia do klasy, gdzie już jest zgrana paczka.
Sama wiele siebie odnalazłam w Klamce, nie byłam fanką różowego co prawda, ale miałam swój własny styl ubioru, chodziłam własnymi ścieżkami, a motory fascynują mnie do dziś, tyle że bardziej Harley ;-)

.
Wiele z Was odnajdzie też cząstkę siebie w tej zakręconej dziewczynie, która nie zawsze miała łatwo. Trochę tu też winy samej bohaterki, ale czy też tak czasem nie mamy, że nie chcemy rozmawiać o problemach, bo może same się rozwiążą, bo dam radę ?
Niestety nie zawsze się tak da, o czym przekonała się też główna bohaterka.
A ja dzięki niej dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o żużlu i z samej ciekawości, chętnie się kiedyś wybiorę.
To książka nie tylko dla młodzieży, ale i dla dorosłych, żebyśmy zobaczyli jaki jest ten młodzieńczy świat, w którym też kiedyś żyliśmy, popełnialiśmy błędy, lecz dorastając zapominamy o tym.
Więc starajmy się wspierać naszą młodzież i w miarę szybko wyłapywać kiedy dzieje się źle i wspierać, obecnością, rozmową, zwykłym przytuleniem.
Książkę oczywiście POLECAM !!!