Dziecko znikąd

Miałam ostatnio szczęście jeśli chodzi o dobór dobrych kryminałów. I śmiało mogę powiedzieć, że Dziecko znikąd również należy do tej dobrej kategorii.
Mnie książka wciągnęła od pierwszej strony. Pierwszy rozdział z pojawiającym się bratem z przeszłości, rzeczywiście wzbudził we mnie ciekawość, popchnął do dalszego czytania, to poszukiwania prawdy. Rozpisanie fabuły na przeplatające się wątki przeszłości i teraźniejszości znakomicie dopełniają historię. Uzupełniają, ale i wodzą na manowce. Nie ukrywam, że kilka razy byłam zaskoczona. Obstawiałam zupełnie inny scenariusz niż zaplanował dla swoich bohaterów autor. I zawsze kiedy tak jest, czuję się jako czytelnik szczęśliwie oszukana i usatysfakcjonowana.
Dziecko znikąd oferuje wiele. Mamy więc powiązane historie, mamy bohaterów dramatu, mamy wielkie tajemnice, niezrozumienie, uzależnienie, fanatyzm, szaleństwo i obsesję wiary. Wątki z przeszłości bohaterów pokazują do jakich okropieństw mogą posunąć się ludzie opętani „czymś”, jak najważniejsze ze wszystkiego jest „to” dla nich i jak niewielkie znaczenie w ich życiu pełni rodzina, dzieci czy mąż. Zawsze obawiałam się takich zgromadzeń, fanatyków, ludzi zamykających się na wszystko inne w myślę tego „jedynego.
Krzywda dziecka jaką uczyniono bohaterom w przeszłości okazuje jak wielkie jest jej oddziaływanie na dorosłych ludzi, jak łatwo utracić zaufanie i wiarę, i nie tylko w rodzinę, ale co gorsza w siebie samego. Pod tym względem to wstrząsająca książka. Historia w ...