Skandynawska fala ogarnia fantastykę. Powieść nagrodzona FABELPRISEN 2014. Pierwszy tom cyklu „Krucze pierścienie”. Oryginalnej sagi fantasy osadzonej na staronordyckim gruncie. Cykl ten ma szansę stać się dla literatury fantasy tym, czym dla kryminału stały się książki Larssona, Nesbo i Läckberg. Wyobraź sobie, że brakuje ci czegoś, co mają wszyscy inni. Czegoś, co stanowi dowód na to, że należysz do tego świata. Czegoś tak ważnego, że bez tego jesteś nikim. Jesteś zarazą. Mitem. Człekiem. Dzikus z Północy kaleczy nożem niemowlę, by ukryć, że dziewczynka urodziła się bez ogona. Gnijący członek Rady desperacko walczy o to, by wywołać wojnę. Ubóstwiany syn z arystokratycznego rodu wyrzeka się własnego dziedzictwa i godzi mieczem w swoich. Mieszkańcy opuszczają swoje domy i gospodarstwa ze strachu przed istotami, których nikt nie widział od tysiąca lat. A rudowłosa, bezogoniasta dziewczyna ucieka, by ratować życie, i nie wie, że to wszystko dzieje się z jej powodu.
Dziecko Odyna
Siri Pettersen
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
/o-1320492/n/dziecko-odyna)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Odinsbarn
Data wydania: 2016-05-17
ISBN: 978-83-7818-874-2, 9788378188742
Wydawnictwo: Rebis
Cykl:
Krucze pierścienie, tom 1
Kategorie:
Fantastyka,
Fantasy
Stron: 648
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/f6c39a5b6fc953efb768fe5865078ee2/n/siri-pettersen)
Siri Pettersen
Urodzona 28 października 1971 roku w Norwegii (Finnsnes)
Norweska pisarka i rysowniczka. Autorka cyklu komiksowego Anti-Klimaks, w latach 2013–2015 opublikowała trylogię fantasy Krucze pierścienie (Korpringarna). Rysuje i publikuje komiksy od ok. 2000 roku.
Pozostałe książki:
/f1b27119-a49d-40fd-9770-984af3e4f682/n/dziecko-odyna)
/cc0f6cc5-51db-4b85-b8ed-94b159292187/n/zelazny-wilk)
/eb869b5d-ded1-4ad7-8e76-05f774360995/n/zgnilizna)
/1cb01a4a-3bd9-47d9-8adc-90055807a394/n/evna)
/o-9788380623064/n/banka)
/8ce9f79f076c9ffa03eb37209398b753/n/srebrne-gardlo)
Wszystkie książki Siri Pettersen
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Dziecko Odyna
9.09.2024
Seria Krucze Pierścienie jest opisywana jako fantastyka tak istotna dla świata literatury jak seria Millenium dla kryminalnej części tego świata. Okładkę prawdopodobnie widział każdy czytelnik, ale czy faktycznie każdy miłośnik fantastyki tę serię czytał, a przynajmniej może pierwszy tom? I pytanie kolejne, czy da się odpuścić sobie pozostałe dwa ... Recenzja książki Dziecko Odyna
Nikt nie daje, nie biorący dwa razy tyle w zamian.
9.01.2019
Niedziela przyszła za wolno i ucieka zbyt szybko. Miałam ambitny plan nadrobić chociaż połowę recenzji książek, które przeczytałam [od początku roku uzbierało się już 14 [!]]. No cóż, przychodzę do was z jedyną nadającą się do publikacji. A dzisiaj opowiem o powieści wyjątkowej. Literaturę skandynawską znam nie od dziś, szczególnie kryminały. Jedn... Recenzja książki Dziecko Odyna
@krainabezsennosci
× 3
„Śmierć jeszcze nigdy nie rozwiązała żadnego problemu. Śmierć to tylko śmierć. Nigdy nic nie ...
24.10.2024
Dziecko Odyna to pierwszy tom z cyklu Krucze pierścienie. Siri Pettersen ma na swoim koncie już kilka książek. Ta powieść to dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Skusił mnie opis zwiastujący opowieść związaną z mitologią. Uwielbiam ją w każdej postaci, a tutaj jest ona inspirowana mitologią nordycką. Pierwotnie ukazała się ona u nas ... Recenzja książki Dziecko Odyna
@withwords_alexx
× 3
Idealny przykład wybornej fantastyki
10.09.2024
,,Skandynawska fala ogarnia fantastykę" - przeczytałam na okładce i juz wiedziałam, że będę zachwycona. Trochę się myliłam, bo "zachwycona" to mało powiedziane. ,,Dziecko Odyna" - pierwszy tom cyklu ,,Krucze pierścienie" - to niewiarygodnie wciągająca, barwna, pełna akcji i magii historia. Hirka wychowywała się wśród ætlingów, wierząc, że jest j... Recenzja książki Dziecko Odyna
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Bardzo trudno wraca się do rzeczywistości po przeczytaniu książki takiej, jak ta. Potwierdziło się też przekonanie, które mam od dawna, że literatura skandynawska – bez względu na to, po jaki gatunek sięgniemy – to jednak zupełnie inna kategoria, inna liga, odmienny styl i wrażliwość pisarska, wynikające ze specyfiki regionu, jego historii i osobowości mieszkańców. Chyba tylko Jamesowi Thompsonowi, który nie jest Skandynawem udało się to wszystko „podrobić” – w dużym stopniu pewnie dlatego, że związał się z Finką.
Ale wracając do tematu. Dzieckiem Odyna jest Hirka. Jej „kalectwo” osłabia ją i zarazem hartuje. Pyskata, piekielna dziewczyna (w rozstrzygającej rozmowie z przedstawicielami Rady – rozdająca karty mistrzyni konwersacji) i Rime, dziedzic wielkiego rodu, ten, który miał być najsilniejszy w Radzie – to postacie, których nic nie powinno ze sobą wiązać. Ale są sobie nawzajem potrzebni i uzupełniają się. W zepsutym kłamstwami, pozorami, zachłannością i chciwością świecie są czyści. To nie znaczy, że nie popełniają błędów – to znaczy, że ich intencje są szczere. I wreszcie dawno odkryli, choć z trudem się do tego sami przed sobą przyznają – że łączy ich uczucie. Po prostu. Ale w literaturze skandynawskiej nic nie może się dziać tak po prostu.
Trzeba więc zaprowadzić porządek. Trzeba się zbuntować – a do buntu przekonanych jest więcej postaci, niż to by się mogło zdawać na początku. Jako czytelniczka też stanęłam po stronie rewolucji i obdarzyłam wrogów sympatią. W...
Ale wracając do tematu. Dzieckiem Odyna jest Hirka. Jej „kalectwo” osłabia ją i zarazem hartuje. Pyskata, piekielna dziewczyna (w rozstrzygającej rozmowie z przedstawicielami Rady – rozdająca karty mistrzyni konwersacji) i Rime, dziedzic wielkiego rodu, ten, który miał być najsilniejszy w Radzie – to postacie, których nic nie powinno ze sobą wiązać. Ale są sobie nawzajem potrzebni i uzupełniają się. W zepsutym kłamstwami, pozorami, zachłannością i chciwością świecie są czyści. To nie znaczy, że nie popełniają błędów – to znaczy, że ich intencje są szczere. I wreszcie dawno odkryli, choć z trudem się do tego sami przed sobą przyznają – że łączy ich uczucie. Po prostu. Ale w literaturze skandynawskiej nic nie może się dziać tak po prostu.
Trzeba więc zaprowadzić porządek. Trzeba się zbuntować – a do buntu przekonanych jest więcej postaci, niż to by się mogło zdawać na początku. Jako czytelniczka też stanęłam po stronie rewolucji i obdarzyłam wrogów sympatią. W...
× 2
|
link
|
Przeczytane
Najfantastyczniejsze
Trudno było mi się skupić na początku na tej książce. Miałam problemy z ogarnięciem evny, całego świata przedstawionego i rządzących nim praw. Ale kiedy już się wyciągnęłam to przepadałam! Świat jest piękny, a przygody głównej bohaterki przeżywałam, jakbym sama brała w nich udział! Piękna powieść, naprawdę warto po nią sięgnąć!
× 2
|
link
|
@coconut
2016-08-04
5
/10
Przeczytane
Moja biblioteczka
Kolejny przedstawiciel literatury młodzieżowej. Niestety trochę się zawiodłam - głównie za sprawą bohaterki, która zupełnie nie przypadła mi do gustu. Może jednak drugi tom będzie lepszy.
× 2
|
link
|
Przeczytane
PRZENIESIONE
Safety
Nie czytam dalej tej serii
Kolejne rozczarowanie rzekomym przebojem wydawniczym, zwłaszcza w zestawieniu ze wzdętymi deklaracjami marketingowców z okładki.
Liczba książek wykorzystujących schemat cudownego bachora z tajemnymi mocami zaczyna powoli przekraczać granice mojej odporności czytelniczej prowokując nieuchronnie do posługiwania się złośliwościami w opiniach. Szumne akcje marketingowe promujące miernej jakości czytadła jako niedoścignione arcydzieła, które jedynie głupim zrządzeniem losu uniknęły Nobla, w połączeniu z seryjnymi zachwytami pisanych chyba na zamówienie opinii, skłaniają mnie do delikatnego odchodzenie od obiektywizmu do czego od razu na wstępie się przyznaję. Dość długo nie potrafiłem się zdecydować czy w ogóle zaczynać lekturę "Dziecka Odyna", obawiając się sztampowej powtórki z rozrywki w jednym ze światów Yggdrasila i w znacznej mierze moje obawy się potwierdziły. Za wyjątkiem braku Yggdrasila.
Akcja powieści umiejscowiona jest w fantastycznej krainie przypominającej Skandynawię, zamieszkałej przez rasę "ludzi" wyróżniających się posiadaniem ogonów. Zapewne z przyczyn pozaewolucyjnych, bo ogony przydają się im mniej więcej tak samo intensywnie jak mnie owłosienie na uszach. W takim śnieżnym klimacie odstające części ciała zbyt często odmrażałyby się na mrozie by uznać ich istnienie za sensowny element naturalny. Mieszkańcy zapewne więc skądś się tam przywlekli lub ich bóg tak chciał w przypływie weny twórczej i niezbadane okazały się jego pomysły, a zwłaszcz...
Liczba książek wykorzystujących schemat cudownego bachora z tajemnymi mocami zaczyna powoli przekraczać granice mojej odporności czytelniczej prowokując nieuchronnie do posługiwania się złośliwościami w opiniach. Szumne akcje marketingowe promujące miernej jakości czytadła jako niedoścignione arcydzieła, które jedynie głupim zrządzeniem losu uniknęły Nobla, w połączeniu z seryjnymi zachwytami pisanych chyba na zamówienie opinii, skłaniają mnie do delikatnego odchodzenie od obiektywizmu do czego od razu na wstępie się przyznaję. Dość długo nie potrafiłem się zdecydować czy w ogóle zaczynać lekturę "Dziecka Odyna", obawiając się sztampowej powtórki z rozrywki w jednym ze światów Yggdrasila i w znacznej mierze moje obawy się potwierdziły. Za wyjątkiem braku Yggdrasila.
Akcja powieści umiejscowiona jest w fantastycznej krainie przypominającej Skandynawię, zamieszkałej przez rasę "ludzi" wyróżniających się posiadaniem ogonów. Zapewne z przyczyn pozaewolucyjnych, bo ogony przydają się im mniej więcej tak samo intensywnie jak mnie owłosienie na uszach. W takim śnieżnym klimacie odstające części ciała zbyt często odmrażałyby się na mrozie by uznać ich istnienie za sensowny element naturalny. Mieszkańcy zapewne więc skądś się tam przywlekli lub ich bóg tak chciał w przypływie weny twórczej i niezbadane okazały się jego pomysły, a zwłaszcz...
× 1
|
link
|
Są takie książki, których zna się okładkę i często się ją widzi, ale jakoś nigdy się po nie sięgnęło.
Tak właśnie miałam z cyklem „Krucze pierścienie”. Jednak nadszedł ten moment, kiedy w rękach miałam już pierwszy tom, czyli „Dziecko Odyna” otworzyłam ją i przepadłam.
Już od pierwszych stron ta historia po prostu ma jakiś w sobie magnes, który powoduje, że po prostu chce się czytać. Niby początkowo nie gna tak strasznie szybko, ale wszystko, co się dzieje w tej książce po prostu powoduje, że chce się poznawać kolejne losy bohaterów. Dalsze części podróży, elementy świata no wszystko. Po prostu, aż brakowało mi słów w trakcie, żeby powiedzieć, jak bardzo mnie to wszystko ciekawiło. Jest to ponad 600 stron książki, a nie czuje się tego. Znajdziemy tu również opisy, ale i akcję oraz oczywiście bardzo ciekawych bohaterów. Co najważniejsze to wszystko ma jakieś tło poznajemy na przykład zachowania, czy przeszłości kulturowe. To wszystko powoduje, że po prostu tę książkę się nie czyta, nawet się nie zjada, nie pochłania, po prostu się w niej jest. Jak się z niej wychodzi, to człowiek ma takie dziwne uczucie. Wciąga po prostu. I ja naprawdę jestem w szoku, że dopiero teraz tak serio wzięłam tę książkę do przeczytania. Bo tutaj nie są idealni bohaterowie są bardzo prawdziwi, którzy nie pokazują nam jacy to są wspaniali i wszystko umieją tylko właśnie to jest. Na przykład główna bohaterka mówi o sobie, że jest "zgnilizną". Jeszcze w sumie chyba nie czytałam nigdy fantast...
Tak właśnie miałam z cyklem „Krucze pierścienie”. Jednak nadszedł ten moment, kiedy w rękach miałam już pierwszy tom, czyli „Dziecko Odyna” otworzyłam ją i przepadłam.
Już od pierwszych stron ta historia po prostu ma jakiś w sobie magnes, który powoduje, że po prostu chce się czytać. Niby początkowo nie gna tak strasznie szybko, ale wszystko, co się dzieje w tej książce po prostu powoduje, że chce się poznawać kolejne losy bohaterów. Dalsze części podróży, elementy świata no wszystko. Po prostu, aż brakowało mi słów w trakcie, żeby powiedzieć, jak bardzo mnie to wszystko ciekawiło. Jest to ponad 600 stron książki, a nie czuje się tego. Znajdziemy tu również opisy, ale i akcję oraz oczywiście bardzo ciekawych bohaterów. Co najważniejsze to wszystko ma jakieś tło poznajemy na przykład zachowania, czy przeszłości kulturowe. To wszystko powoduje, że po prostu tę książkę się nie czyta, nawet się nie zjada, nie pochłania, po prostu się w niej jest. Jak się z niej wychodzi, to człowiek ma takie dziwne uczucie. Wciąga po prostu. I ja naprawdę jestem w szoku, że dopiero teraz tak serio wzięłam tę książkę do przeczytania. Bo tutaj nie są idealni bohaterowie są bardzo prawdziwi, którzy nie pokazują nam jacy to są wspaniali i wszystko umieją tylko właśnie to jest. Na przykład główna bohaterka mówi o sobie, że jest "zgnilizną". Jeszcze w sumie chyba nie czytałam nigdy fantast...
× 1
|
link
|
Przeczytane
Posiadam
Współpraca
Powieści debiutujących autorów, nie zawsze wyznaczają standardy do których przywykłem czytając różnego rodzaju lektury.Są to grafomańskie wybryki, na które nie rzadko, szkoda papieru, na którym je wydrukowano.Oczywiście chwalebne wyjątki, także i tu mają miejsce.Wystarczy tu wspomnieć cykl o Eragonie, chociaż o jakości tego cyklu można dużo powiedzieć.Kolejny przykład to, wydany całkiem niedawno Zakon Mimów.
Nie inaczej jest i w tym przypadku.Debiutująca pisarka, pierwszy tom i od razu rzesza fanów i fala zachwytów.
A cała opowieść zaczyna się pewnej srogiej zimy, kiedy to zostaje znalezione niemowlę płci żeńskiej.I nie było by w tym w sumie nic dziwnego, gdyby nie jeden szczegół.Dziecko nie posiada ogona!
Mijają lata, dziewczyna dorasta, nieświadoma swojej odmienności, do czasu pewnego wydarzenia, który obróci jej wyobrażenia o świecie i sobie samej o 180 stopni.Przed nią, daleka droga, zanim odkryje kim jest i jaka jest jej rola, w tym świecie.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na bohaterów, którzy zostali idealnie wykreowani, a co najważniejsze, doskonale się wpisują ze swoimi charakterami w konwencję świata wykreowanego, na potrzeby tej opowieści.Przebogaty, fantastyczny świat, przywodzący na myśl mroźną północ.
Doskonała intryga, drobiazgowo przestawiona, sprawiająca, że od lektury nie sposób się oderwać.Można by długo wymieniać.Należy również zwrócić na liczne nawiązania do staronordyckich wierzeń i podań, co dodatkowo wzbogaca i tak ci...
Nie inaczej jest i w tym przypadku.Debiutująca pisarka, pierwszy tom i od razu rzesza fanów i fala zachwytów.
A cała opowieść zaczyna się pewnej srogiej zimy, kiedy to zostaje znalezione niemowlę płci żeńskiej.I nie było by w tym w sumie nic dziwnego, gdyby nie jeden szczegół.Dziecko nie posiada ogona!
Mijają lata, dziewczyna dorasta, nieświadoma swojej odmienności, do czasu pewnego wydarzenia, który obróci jej wyobrażenia o świecie i sobie samej o 180 stopni.Przed nią, daleka droga, zanim odkryje kim jest i jaka jest jej rola, w tym świecie.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na bohaterów, którzy zostali idealnie wykreowani, a co najważniejsze, doskonale się wpisują ze swoimi charakterami w konwencję świata wykreowanego, na potrzeby tej opowieści.Przebogaty, fantastyczny świat, przywodzący na myśl mroźną północ.
Doskonała intryga, drobiazgowo przestawiona, sprawiająca, że od lektury nie sposób się oderwać.Można by długo wymieniać.Należy również zwrócić na liczne nawiązania do staronordyckich wierzeń i podań, co dodatkowo wzbogaca i tak ci...
× 1
|
link
|
@wojciechowska.am
2019-11-24
9
/10
Przeczytane
Posiadam
Fantastyka
Jak piękny, i frustrujący jednocześnie byłby fakt, że "Dziecko Odyna" nie ma swojej kontynuacji. Ileż można by snuć domysłów. A tymczasem pozostaje czekać, bo drugi tom leży w domu rodzinnym na półce. To nieznośne czekanie!
Wciąż się nie mogę pozbierać po "Dziecku..". Długo zajęło mi zrozumienie pewnych nazw, przyswojenie świata przedstawionego oraz zasad nim rządzących. Ale opłacało się czytać, jeszcze jak! Dawno nie spotkałam tak pełnokrwistych bohaterów, za których otarłabym łzę wzruszenia na ostatnich stronach (taki los wrażliwych). Uwielbiam również ponadczasowe uwielbienie pisarzy do wiary w światy równoległe, do wiary, że nie jesteśmy sami - nie w sensie bosko-religijnym, ale tym sensie zakorzenionym w strachu przed samotnością we wszechświecie.
Ponadto, ta powieść jest dla mnie też bardzo osobista, bo przywróciła mi tą część mnie, o której wydawało mi się, za zapomniałam.
Bardzo polecam!
Wciąż się nie mogę pozbierać po "Dziecku..". Długo zajęło mi zrozumienie pewnych nazw, przyswojenie świata przedstawionego oraz zasad nim rządzących. Ale opłacało się czytać, jeszcze jak! Dawno nie spotkałam tak pełnokrwistych bohaterów, za których otarłabym łzę wzruszenia na ostatnich stronach (taki los wrażliwych). Uwielbiam również ponadczasowe uwielbienie pisarzy do wiary w światy równoległe, do wiary, że nie jesteśmy sami - nie w sensie bosko-religijnym, ale tym sensie zakorzenionym w strachu przed samotnością we wszechświecie.
Ponadto, ta powieść jest dla mnie też bardzo osobista, bo przywróciła mi tą część mnie, o której wydawało mi się, za zapomniałam.
Bardzo polecam!
× 1
|
link
|
Hirka jest bezogoniasta. Nie potrafi czerpać Evny. Przy nadchodzącym Rytuale wszyscy to odkryją i... Co się z nią stanie? W końcu nieczerpiąca oznacza zgniliznę...
Rime miał zostać spadkobiercą miejsca w Radzie dwunastu, zamiast tego postanawia wybrać inną ścieżkę. Nie wzbudza to zadowolenia u jego babci i prowadzi do różnych konsekwencji....
"Dziecko Odyna" to moje pierwsze - i bardzo udane - spotkanie z Siri Pettersen. Mroczny klimat niebezpieczeństwa i zdrady towarzyszy naszym bohaterom od samego początku, choć w pierwszych dwieście stron trzeba się powoli wgryzać. Poznanie świata i panujących w nim zasad zajmuje nieco czasu, a i zrozumienie, czym jest Evna, nie jest aż takie łatwe.
Choć przez połowę książki nie czułam nadmiernego zachwytu - czytało się dobrze i byłam zaciekawiona, ale nie czułam tego czegoś - tak później zwroty akcji i zaskakujące plot twisty wkręciły mnie całkowicie. Drżałam o Hirkę i Rimego, a to, co wydarzyło się na końcu... Nie mogę się doczekać kontynuacji!
Świat w "Dziecku Odyna" jest nietuzinkowy, a bohaterowie naprawdę dobrze wykreowani. Pojawia się delikatny wątek romantyczny, ale jest on jedynie zaznaczony i zdecydowanie nie stanowi osi fabuły.
Jeśli macie ochotę na niepowtarzalną przygodę w nordyckim klimacie, gdzie rządzą spiski, kłamstwa i evna, to zdecydowanie polecam!
Rime miał zostać spadkobiercą miejsca w Radzie dwunastu, zamiast tego postanawia wybrać inną ścieżkę. Nie wzbudza to zadowolenia u jego babci i prowadzi do różnych konsekwencji....
"Dziecko Odyna" to moje pierwsze - i bardzo udane - spotkanie z Siri Pettersen. Mroczny klimat niebezpieczeństwa i zdrady towarzyszy naszym bohaterom od samego początku, choć w pierwszych dwieście stron trzeba się powoli wgryzać. Poznanie świata i panujących w nim zasad zajmuje nieco czasu, a i zrozumienie, czym jest Evna, nie jest aż takie łatwe.
Choć przez połowę książki nie czułam nadmiernego zachwytu - czytało się dobrze i byłam zaciekawiona, ale nie czułam tego czegoś - tak później zwroty akcji i zaskakujące plot twisty wkręciły mnie całkowicie. Drżałam o Hirkę i Rimego, a to, co wydarzyło się na końcu... Nie mogę się doczekać kontynuacji!
Świat w "Dziecku Odyna" jest nietuzinkowy, a bohaterowie naprawdę dobrze wykreowani. Pojawia się delikatny wątek romantyczny, ale jest on jedynie zaznaczony i zdecydowanie nie stanowi osi fabuły.
Jeśli macie ochotę na niepowtarzalną przygodę w nordyckim klimacie, gdzie rządzą spiski, kłamstwa i evna, to zdecydowanie polecam!
|
link
|
KA
@karolina.ksiazkiuwielbiam
2024-09-16
9
/10
Przeczytane
@miedzy.literami
2022-10-30
9
/10
Przeczytane
Przeczytane
Posiadam
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
O nie! Książka Dziecko Odyna. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
/o-1321588/n/zgnilizna)
/o-9788380620292/n/evna)
