Dziecko Odyna recenzja

,,Skandynawska fala ogarnia fantastykę" - przeczytałam na okładce i juz wiedziałam, że będę zachwycona. Trochę się myliłam, bo "zachwycona" to mało powiedziane.

,,Dziecko Odyna" - pierwszy tom cyklu ,,Krucze pierścienie" - to niewiarygodnie wciągająca, barwna, pełna akcji i magii historia.

Hirka wychowywała się wśród ætlingów, wierząc, że jest jednym z nich. Była trochę inna, nie miała w prawdziwe ogona, ale przecież to był jej dom, jej świat. Świat ten runął w gruzach, gdy poznała prawdę.
Jej ogona wcale nie odgryzł wilk - nigdy go nie miała.
Jej ojciec nie jest jej ojcem - nie urodziła się tutaj.
Nie była jednym z ætlingów - była człekiem, dzieckiem Odyna, zgnilizną. Musi uciekać.

Tymczasem jedenaście krain Ym drży ze strachu przed ślepymi - potworami z mitów. Nad krainami wisi widmo wojny. Kruczy Dwór przeciwstawił się Radzie. Burzy się porządek budowany przez wieki.
Krucze pierścienie zostały otwarte.

Ciężko streścić tak rozbudowaną fabułę. Szczególnie kiedy każdy wątek wydaje się warty uwagi. Siri Pettersen stworzyła coś niesamowitego. Świat, jaki wykreowała, jest całkowicie kompatybilny, dociągnięty na ostatni guzik, wypełniony akcją i bohaterami z najwyższej półki fantastyki.

Staronordyckie klimaty idealnie współgrają z pomysłem na fabułę. Wszystko tutaj działa jak trybiki w naoliwionym zegarku. Historia wciąga od pierwszego zdania, pojawia się coraz więcej zagadek, coraz więcej odpowiedzi. Autorka w mistrzowski sposób buduję napięcie.
Bohaterowie są pełni życia i czytając mamy pewność, że żyją nadal po zamknięciu książki. ,,Dziecko Odyna" jest jak przeniesienie się do innego świata, który istnieje niezależnie od czytelników. To wyższy poziom literatury fantastycznej. Tym bardziej zadziwia fakt, że jest to DEBIUT autorki z 2016 roku.

Obawiałam się, że ponad 600 stron to za dużo. Że będzie się dłużyć, że będę się nudzić.
Okazało się jednak, że mogłoby to być 2 razy dłuższe i nadal było by za krótkie.
Dlatego całe szczęście, że przede mną jeszcze 2 kolejne tomy.