Dwadzieścia lewów albo śmierć. Cztery podróże

Znów wybrałem się w podróż po moich ukochanych Bałkanach, I znów jest smutno, nostalgicznie ale i pouczająco. Najlepszymi momentami są opisy wszelakich pomników (bohaterów i kanalii), których ogrom znajdziemy w omawianych państwach. No i ten mój sentyment do Bułgarii. Trzeba tam koniecznie wrócić. I już wiem co oznacza tytuł tej książki.

"Od powrotu do domu nie chcieli mi wyjść z głowy bohaterowie i upiory Kiszyniowa"

Cztery kierunki kilkukrotnych podróży w stronę Bałkanów. W bardzo podobnym tonie i klimacie, jak podróże Stasiuka, choć trzeba przyznać, że Gauß stara się, by te jego były odpowiednikiem dawnej niemieckiej Bildungsreise: jeździ głównie jako lektor niemieckiego, prowadząc wykłady i seminaria dla nauczycieli tego języka po uniwersytetach, do wyjazdów przygotowuje się (gł. z przewodników), zawsze też w kręgu jego zainteresowań pozostaje wątek wielonarodowej przeszłości odwiedzanych rejonów oraz wątki literackie. Ze Stasiukiem łączą go jednak pewne obrazy: na cmentarzu żydowskim w Kiszyniowie autor obserwuje, jak wrony zawracają (s.26)... Jakby tam był już koniec świata.

Moja mołdawska tęsknota: Kiszyniów-Komrat-Taraclia-Kaguł-Roșu-Leova-Soroki-Țînțăreni-Vulcănești
Dawna Besarabia to (mniej więcej) dzisiejsza Mołdawia. Gauß z tą nazwą zetknął się już w dzieciństwie, ponieważ dorastał na salzburskim Lieferingu, nazywanym Besarabią - to tam przy Bessarabierstr. wybudowano bloki dla uchodźców. Bowiem po ugodzie Stalina i Hitlera z 1940, 100 tys. Niemców z Besarabii zostało wywiezionych "heim ins Reich". A ponieważ byli już mocno wymieszani z tamtejszą ludnością, nigdzie w hitlerowskim Großes Deutschland nie uznawano ich za prawdziwych Niemców. Od razu też przyznaje, że Mołdawia to nie jest kraj dla turystów: koszmarne drogi, zniszczone zabytki, kiepska baza turystyczna. On je...