Próba opisu pewnego ukrytego na co dzień obszaru ludzkiego doświadczenia: doświadczenia rozpaczy, które - choć staje się udziałem jednostki w momentach przewartościowania wszystkich wyznawanych wartości, porzucenia dotychczasowych przekonań i nadziei - nadaje ludzkiej postawie wobec świata znamię autentyczności. Doświadczenie rozpaczy jest właściwym miejscem narodzin człowieka. Jest także prawdziwym początkiem filozofii - "filozofii tragedii" - otwierającej nieznane perspektywy badawcze, rozszerzającej horyzonty zakreślone przez błądzącą od wieków myśl teoretyczną. Tylko ten, kto naznaczony został stygmatem rozpaczy, poznał najgłębszy wymiar ludzkiego doświadczenia, tylko ten może rościć sobie prawo do miana "filozofa".