Apoteoza niezakorzenienia ukazuje się w 1905 roku. Jest czwartą książką Szestowa (po Szekspirze i jego krytyku Brandesie, Dobru w nauczaniu hr. Tołstoja F. Nietzschego, i Dostojewskim i Nietzschem) jednocześnie pierwszą (i jedyną) składającą się w całości z aforyzmów. Jest w dorobku Szestowa książką przełomową.