Opinia na temat książki Dom z liści

Czytasz przypisy w książkach? Ja przeważnie tak, chyba że znam pojęcie, które mają mi przybliżyć albo historia jest dla mnie zbyt wciągająca by wybijać się z rytmu sprawdzaniem przypisów.

W "Domu z liści" wydanym przez @znakjednymslowem przypisy są zupełnie czymś innym niż zawsze, choć z założenia tym samym...

Zampanò jest samotnym, niewidomym starcem, który dzieli dom jedynie z watahą kotów. Po jego śmierci jego mieszkanie zajmuje Johnny Wagabunda, były pracownik salonu tatuażu, który nie stroni od używek. Wśród rzeczy zostawionych przez Zampano Johnny znajduje skrzynkę z zapiskami staruszka na temat relacji Navidsona i zaczyna się jazda bez trzymanki. Navidson był fotografem, który wraz za rodziną wprowadził się do pięknego domu by zacieśnić więzy rodzinne. Niestety okazało się, że dom ów w środku jest większy niż na zewnątrz. Wypełniony nieprzebytymi korytarzami, przepaściami, przerażającymi pomrukami, czycha na śmiałków, chcących zgłębić jego tajemnice. Navidson powoli popada w szaleństwo. A może to Zampanò studiujący jego relację wariuje pod jej wpływem? A może to nadmiar narkotyków i specyficzna lektura sprawiły, że to zwracający się do nas Johnny oszalał? Kro tu jest ofiarą? Czy jeden dom może sprowadzić szaleństwo na grupę ludzi?

"Dom z liści" jest niesamowitą książką. Nie wiem czy czytałam kiedyś coś tak dziwnego i psychodelicznego. Ogarnia czytelnika swoim mrokiem i przytłacza tajemnicami. Dzięki licznym przypisom dodawanym najpierw przez Zampano, później przez Johnego łatwo się pogubić, a także odnieść wrażenie, że to, o czym czytamy wydarzyło się naprawdę. Szaleństwo bijące z książki potęguje dziwna i oryginalna forma zapisu. Muszę dodać, że to lektura, która wymaga naprawdę dużego skupienia.