Demon ruchu

Zbiór nowel Stefana Grabińskiego pt. “Demon ruchu” to największe z dzieł autora, te, które przyniosło go miano twórcy grozy kolejowej i polskiego Poe. Pod koniec 2024 za jego wydanie wzięło się Wydawnictwo Dwie Siostry i uczyniło to w ramach cyklu Świeżym Okiem. Cykl ma na celu przybliżenie czytelnikom klasyki literatury w nowym, bogato ilustrowanym wydaniu. I właśnie taka jest ta książka - dostajemy zbiór nowel, dzięki którym Stefan Grabiński okrzyknięty został polskim Poe, który dał mu przydomek twórcy grozy kolejowej, w wydaniu z ilustracjami Rity Kaczmarskiej, która w mieszanym stylu zobrazowała to, o czym autor pisze. Ilustracji jest wiele, są kolorowe, ale i niepokojące, doskonale pasują do tekstów Grabińskiego. Wydanie te więc dostarcza czytelnikowi pełnego wachlarzu wrażeń, sprawiając, że styczność z literaturą jest przeżyciem jedynym w swoim rodzaju.

A co z samym tekstem? To zbiór 14 nowel, z którego dwie z nich zostały dodane do niego dopiero pośmiertnie, choć autor sam w korespondencji przyznawał, że chce “Demona ruchu” właśnie o te dwa tytuły jeszcze rozszerzyć. Są to krótkie teksty pisane bardzo przyjemnym językiem - delikatnie poetyckim, ale zarazem bardzo realistycznym - które łączy kolej, pociągi, pęd. Jednak mimo to w centrum jest człowiek, jego psychika, jego obsesje. Gatunkowo książka nie trafia w rejony literatury mocno fantastycznej, tego typowego horroru, który teraz współcześnie znamy, a jest opowieścią podszytą niepokojem o mrocznych zak...

Podobno Stefana Grabińskiego przyjęło się nazywać prekursorem horroru kolejowego, a jego zbiór opowiadań ,,Demon ruchu", to jedno z oryginalniejszych dzieł twórcy. Sprawdziłam to :)
🚂 Według autora kolej, to nie tylko martwa materia, wioząca nas z punktu A do punktu B, ale żywy organizm, który bezustannie oddziałuje na uczestników tych mistycznych wręcz podróży.
Całość cudownie niepokojąca, ale pierwsze opowiadanie, na które zwróciłam szczególną uwagę to ,,Wieczny pasażer". Głównym motywem jest tu postać podróżnego, który pojawia się regularnie na stacji, wsiada do pociągów, ba! - nawet udaje, że kupuje bilet, ale ostatecznie nigdy nie opuszcza stacji. Uważam, że opowiadanie to jest metaforą naszego losu, pragnienia od życia czegoś więcej, a jednocześnie braku możliwości wyrwania się ze szponów swojego poukładanego w schematy życia. Czytając to opowiadanie, od razu zadawałam sobie pytanie, jak często chciałabym od życia więcej, niż mam, a tak naprawdę brakuje mi odwagi, żeby po to sięgnąć? I zgodzę się, są tu mroczniejsze historie, głębsze, być może bardziej metafizyczne, czy wręcz demoniczne, ale to zrobiło na mnie największe wrażenie. Kto wie? Może najbardziej uderzało w czuły punkt?
🚂Wydanie zbioru, które miałam przyjemność przeczytać dzięki BT z @kryminalnatalerzu , to nie tylko nastrojowe, pełne mroku historie z koleją w roli głównej. To także przepiękne ilustracje i okładka, które wzmagają niepokój podczas lektury. Są niezwykle sugestywne, działają na w...

Naprawdę warto sięgnąć do nieco starszej literatury, żeby dać się zaskoczyć świeżością (jak na tamte czasy) pomysłów, kunsztem języka i dość śmiałym (również jak na tamte czasy) podejściem do erotyki. Fakt, że może przeszkadzać trochę archaiczny język, ale według mnie ma on swój urok. Razi też trochę schematyczność w przedstawianiu kobiet, ale cóż... takie to czasy były i tak się pisało. Mnie ta książka sprawiła dużą frajdę.