Czekając na Godota

Jestem pewna, że nie pojęłam wszystkich symboli tych dwóch dramatów, ale jednak strasznie mi się podobała "Końcówka", po prostu pławiłam się w egoizmie bohatera. W jego zbiorze haseł do bólu wręcz ironicznych i szyderczych . Muszę chyba do tego wrócić, żeby zweryfikować, czemu tak mi się to podobało. Natomiast jeśli chodzi o "Czekając na Godota" to jest to dla mnie wielka i chyba absolutna przenośnia o naszym życiu, o czekaniu na coś, o wierzeniu w coś, o gdzieś istniejącym końcu - o tym wszystkim, czego nie wiemy na pewno, a mimo to stanowi to jakiś punkt odniesienia w naszym życiu.

Zgadzam się,że to utwór bardzo trudny w odbiorze,nie każdy znajdzie przyjemność w jego czytaniu.(Temu kto szuka rozrywki w prostszej formie polecam np.Wesele Figara).Tą sztukę należącą do tzw.teatru absurdu polecam wszystkim,którzy znajduja przyjemność w odszyfrowywaniu symboliki.Kim jest tytułowy Godot? Na to pytanie po lekturze z pewnością możemy dać kilka propozycji odpowiedzi i włączyć się tym samym w dyskusję na temat"co autor miał na myśli".

Niesamowite, aczkolwiek nie powiem żeby ten utwór przypadł mi to gustu. Nie jest to chyba kwestia samej formy, ale tego, że treść jest tylko maską dla dość niezwykłej teorii dot. Ludzkości. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z taką koncepcją filozofii człowieka; muszę ochłonąć. Polecam, bo to prawdziwa uczta dla intelektu.

Cóż mogę rzec - jak dla mnie nie do strawienia - czysta filozofia, bez krztyny akcji. A jednak klasyka. I nie można pozostać wobec niej obojętnym - albo się go uwielbia albo nie cierpi.

Zgadzam się z przedmówczynią :) Co by nie mówić, świetna atmosfera. PS. Zrozumiałam większość, ale to chyba kwestia zrytego "ja".

chyba też mam zryte ja... Beckett jak zwykle pokazał klasę! Jest to rzeczywiscie uczta dla intelektu do ktorej wracam chętnie...

Jeden z najlepszych twórców. Rewelacja.

Jak dla mnie to było genialne:)

Nadal tej książki nie rozumiem.