„Cud w dolinie Poskoków“ to opowieść składająca się z wybuchów, zwrotów akcji, dywersji i porwania panny młodej (za jej zgodą) sprzed ołtarza. Dużo tu broni i dużo akcji, która jest pretekstem do ukazania społeczeństwa chorwackiego, a przynajmniej jego części. W centrum znajduje się jedna rodzina (i jedna dawna jednostka wojskowa) w starciu z systemem oraz pędzącą do przodu codziennością.
„Cud w dolinie Poskoków“ to opowieść pełna odwołań do wojny domowej w Chorwacji oraz zamieszania politycznego, które trwało jeszcze długie lata po niej. Ludzie, szczególnie starszej daty, mieli problem z przystosowaniem, a do „bohaterów narodowych“ stosunek był dwojaki. Powojenna zawierucha zdawała się państwa nie opuszczać, choć społeczeństwo stworzyło już dla siebie nową codzienność.
„Cud w dolinie Poskoków“ to opowieść miłosna. Mówi bowiem o uczuciu, które naiwnie przetrwało lata, miało powrót w naprawdę wielkim stylu, a potem postarało się o jako-tako stabilność. Jest ono centrum fabuły, choć wcale nie jest najważniejsze. Co istotne — kobieta uchodzi w powieści za centrum zmian, obiekt walki i siłę, która układa męskie życia według własnej modły, co mocno napędza fabułę.
W skrócie?
Komedia pomyłek, powieść pełna akcji, historia o miłości, portret społeczeństwa, a wszystko to Ante Tomić oferuje czytelnikowi w niepowtarzalnym stylu. Razem stanowi to książkę bardzo specyficzną, podob...