Cézanne

Hofmannsthala, Serafina oraz z dodatkiem listu Rilkego o Van Goghu. W październiku 1906 Cézanne umiera wskutek powikłań po przeziębieniu, na które zachorował podczas przemożnej burzy, która zastała go na plenerze, gdy po raz kolejny malował górę Świętej Wiktorii, tę samą od 20 lat. Po jego śmierci Salon Jesienny w paryskim Grand Palais organizuje retrospektywną wystawę pięćdziesięciu sześciu obrazów, którymi zachwyca się Picasso, Braque, ówczesna awangarda. Tam też ogląda je Rilke i zafascynowany pisze szereg listów do żony, Clary Westhoff. Ów korpus listów pisanych między 3 czerwca a 4 listopada 1907 składa się na traktat o Rilkego estetyce Cézanne'a, czy wręcz o estetyce nowoczesnej. W 1947 roku, w dwudziestą rocznicę śmierci Rilkego, Martin Heidegger przygotowuje odczyt na jego cześć, opublikowany następnie pod tytułem "Cóż po poecie?". Jak zaświadcza H. W. Petzet, wydawca listów Rilkego, Heidegger przywiązywał ogromną wagę do listów Rilkego o Cézannie i cytował je w swoim odczycie. Jedynym wszelako tekstem, jaki Heidegger poświęcił Cézanne'owi, jest napisany tuż przed śmiercią w 1971 roku wiersz dedykowany René Charowi pt. "Cézanne". W tomie znajdzie się również otwierający książkę esej Adama Zagajewskiego, a wśród innych komentarzy teksty z 1937 roku Czapskiego ("Rewolucja Cézanne'a", "O Cézannie i świadomości malarskiej", "Śmierć Cézanne'a"), list Hofmannsthala o Van Goghu, reprezentujący ówczesną mitteleuropejską formację modernistyczną, oraz uzupełniający tom list Rilkego o Van Goghu.