Cafe Museum

Nie było łatwo znaleźć Cafe Museum za rozsądne pieniądze, książka to prawie biały kruk, ale w końcu mi się udało. Co prawda w formie audiobooka, do tego na płycie CD (gdzie ja posiałem discmana?) ale za to w interpretacji samego autora. Jestem fanem Roberta Makłowicza, dla mnie to symbol radości życia, dobrze pojętego hedonizmu i szczerego entuzjazmu, po prostu czuć, że facet robi to co kocha i jeszcze mu za to płacą, zresztą kto by nie lubił pojechać sobie w fajne miejsce i zjeść coś naprawdę dobrego, a następnie popić czymś mocniejszym na trawienie - oj tak Makłowiczowi równie daleko do ascezy, co mi do emerytury i bardzo dobrze (w każdym razie dla pana Roberta) - nasz kraj potrzebuje więcej takich Makłowiczów!.

Cafe Museum to właściwie przedłużenie programów podróżniczo - kulinarnych Roberta Makłowicza, tyle, że opowiedzianych jakby bardziej osobiście. Dziennikarz zabiera nas w podróż po dawnych Austro - Węgrach, dokładnie po wschodnich i południowo - wschodnich jego rubieżach i ze swadą znaną z telewizji, opowiada o swoich dwóch największych pasjach - sztuce kulinarnej i historii, oraz o tym, jak przez wieki wzajemnie na siebie wpływały, dowodząc sztuczności, niejako siłą narzuconych, dzisiejszych podziałów granicznych. Punktem wyjścia dla tych historii są najczęściej podróże autora, o których opowiada piękną polszczyzną, barwnie i z humorem( świetne anegdoty jak na przykład o świniobiciu na Węgrzech, po doświadczeniu, którego połowa z jego znajomych p...

Nie znałabym tej książki, gdyby nie opinia Maćkowego. Dzięki. Świetny audiobook, który czyta sam autor. Jest o podróżach po byłych Austro-Węgrzech, o jedzeniu i piciu i ogólnie o stylu życia Makłowiczowym. Świetna, niedługa rozrywka dla uszu. Pokazuje jak należy zwiedzać świat i czym się cieszyć. Lubię takich ludzi. W kwestii języka autor z lubością okrasza zdania swoimi ulubionymi wyrażeniami i prefiksami... Jestem fanką Makłowicza, więc i tak książka mi się spodobała. Kojarzyła mi się ze Szwejkiem, którego fragmenty ostatnio słuchałam. Kiedyś czytałam książkę, a teraz planuję przeczytać w nowym tłumaczeniu, ale mi ostatnio z literkami nie po drodze. Ale Makłowicz może mnie skłoni do przeczytania.

Cóż to jest za książka! 
W sumie - nie ma się czemu dziwić. Przecież to Makłowicz. 
Miałam to szczęście, ze od razu dopadłam audiobooka. A czyta autor, zatem...
Mistrzostwo narracji, mistrzostwo opowiadania. Na bazie cafe i burka (czy innych delicji) Robert Makłowicz opowiada historie Galicji. Chorwacji, Serbii, Bośni, Austrii, Węgier, Rumunii, Ukrainy i Polski. Przesłuchałam ja już dwa razy i zamierzam trzeci. Zamierzam również nabyć wersje książkową, bo ilość cytatów i wiedzy, która się w książce pojawia, sprawia, ze (chociaż studiowałam bałkanistykę) ze czuje się ... niedouczona. 
Jak zawsze zwykle przy Makłowiczu.

Roberta Makłowicza chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Kucharz, gawędziarz, podróżnik, znawca historii Austro-Węgier, smakosz, hedonista, wielbiciel Bałkanów, osobowość telewizyjna i internetowa. Cokolwiek by o nim nie powiedzieć to zawsze będzie za mało. Jego programy cieszą się taką popularnością a on taką sympatią prawie wszystkich, że inni celebryci mogą tylko zazdrościć. Z pewnością ogromną rolę odgrywa w tym styl w jakim Makłowicz dzieli się swoją wiedzą i pasją. Sprawia wrażenie człowieka trochę nie pasującego do współczesności ale jednocześnie idealnie z nią zintegrowanego. Jego opowieści nawet o najbardziej prozaicznych czynnościach to mistrzostwo w kategorii opowiadania anegdot. Ma ono w sobie barokową formę, klasyczny styl oraz sarmacką rubaszność. Taki zestaw powinien razić ale chyba Makłowicz jest jedynym któremu to idealnie wychodzi.

,,Cafe Museum" to zbiór anegdot z życia prywatnego i zawodowego Roberta Makłowicza. Przeplatają się w nich te elementy, które nieodłącznie się z nim łączą jedzenie i picie oraz podróże. Chyba nikt tak jak on nie potrafi za pomocą słów przekazać smak wina, zapach potraw, ich aromat, konsystencję, kolor i smak. Po mistrzowsku opowiada o kolejnych kulinarnych uniesieniach prowadząc czytelnika od knajpy do restauracji, od gospody do prywatnej kuchni. To on najlepiej wyciąga i prezentuje lokalne, mało znane specjały, zachwyca się pozorną prostotą ale i wielbi wyrafinowane smaki. Dla niego jedzenie i picie jest sztuką, wys...